Ik wist het 100% zeker ik ben zwanger van een…..?
Bij twaalf weken zwangerschap kan je al door middel van de Nub theorie het geslacht bepalen van de baby d.m.v. een echo. De methode biedt 75% zekerheid.
Bij ons voorspelde de Nub deze keer een meisje. De Nub heeft er bij ons nooit naast gezeten dus ik was er heilig van overtuigd dat dit een meisje zou worden. Toch zouden we bij 14 weken een echo laten maken voor het geslacht maar dit deden wij meer voor de kinderen. Zo konden de kinderen kijken naar de baby in de buik en werd het allemaal echt. Robert en ik waren al druk bezig met meiden namen en kwamen op de naam Liselot ‘voor ons Lotje’. Het geboortekaartje had ik ook al gevonden.
Op mijn werk vroeg mijn collega hoe we dat met de slaapkamers gingen doen en ik vertelde dat Robine naar zolder ging. Jente gaat dan naar Robine haar kamer, Mats naar die van Jente en Floortje bleef in haar eigen kamer. Zonder dat ik het doorhad vertelde ik dat we dan alleen Mats zijn behang moesten vervangen voor een meiden behangetje waarna ze mij verbaast aankeek en vroeg ‘weet je al wat het wordt dan?’
Ik was zo stellig dat het een meisje zou zijn dat ik er niet eens meer over twijfelde.
Dus daar gingen wij op weg naar echoscopie om het geslacht te bepalen maar meer met het idee de kinderen een duidelijker beeld te geven. Natuurlijk was het zoals altijd weer stress aangezien de echo om 18:40 gepland stond en Robert eerder uit zijn werk moest komen om snel te eten en al de kinderen in de auto te zetten. Dit ging natuurlijk niet zonder een woordenwisseling maar we waren maar een minuutje te laat. De vrouw stond ons al op te wachten en wilde ons al bellen. Ergens zag ik de verbazing in haar ogen toen ze vier kinderen naar binnen zag komen maar ze zei niks. Ze pakte een poppetje erbij en vertelde super leuk aan de kinderen hoe groot de baby was en legde alles uit.
De echo ging op mijn buik en daar was de baby weer druk zoals altijd. De placenta lag voor en de baby begon zelfs te zwaaien wat de kinderen geweldig vonden.
Floortje was al snel afgeleid en begon met het speelgoed te spelen en net toen ook Mats onrustig begon te worden zagen wij het.
Het was geen meisje maar heel duidelijk een jongen.
Een jongen die hakte er even in en de tranen sprongen in mijn ogen doordat ik dit niet had verwacht. Mats was door het dollen. Een jongen, ook Robine moest ervan huilen waarna Mats zei ” Robine ik begrijp je wel, ik was eerst ook verdrietig toen het nog een meisje was”.
Iedereen moest weer hard lachen en de sfeer was weer helemaal goed.
Een jongen ik kan het nog niet geloven.
15 weken zwanger en nu op zoek naar een naam. Zo leuk dat deze baby ons zo heeft verrast. Gelukkig voel ik mij wel weer wat beter en heb ik mijn energie weer terug.