Verwondering boven verwachting

Verwondering boven verwachting

8 april 2021 1 Door Susanne

Omdat ze het beter doet dan verwacht groeien mijn verwachtingen en uit die verwachtingen ontstaat teleurstelling en angst. 

Ik heb nog zo tegen mezelf en de kinderen gezegd: ‘het maakt niet uit wat ze straks wel of niet kan, ze gaat gewoon met ons mee, desnoods liggend van de skatebaan’. 

De kinderen moesten lachen maar ik meende wat ik zei! 

Ik was zwanger, wist niet wat mij te wachten stond maar ik wist wel dat ik van dit meisje hield en dat was genoeg voor mij.

Nu ze het zo goed doet en ik zo ontzettend trots op haar ben merk ik steeds vaker dat ik ga googlen.

‘Ontwikkeling baby vier maanden’.

Juist nu, nu ik tegen mezelf heb gezegd dat het niet uitmaakt merk ik dat ik toch wil weten hoe ze zich ontwikkeld.

Bij Seppe heb ik hier nog nooit naar gegoogled en pas toen hij 2 jaar was en nog geen woord had gezegd behalve papa en mama, heb ik een keer wat aan het consultatiebureau gevraagd. Seppe kan zich makkelijk uiten en klimt zelf wel op het aanrecht om te pakken wat hij nodig heeft. Inmiddels maakt hij grote sprongen met spraak en komt alles weer goed, precies op tijd en op zijn eigen tempo. 

Juist nu, nu ik geen verwachtingen had beloofd wil ik mezelf confronteren met de vraag hoeveel dan? 

Hoeveel loopt ze achter en waarin?

En juist dit maakt mij verdrietig en bang. Bang dat ik straks dat kindje met het downsyndroom heb die niet zoveel kan. 

Of zoals de gynaecoloog mij vertelde ‘niet dat rooskleurige downtje van de tv’. Die woorden die mij op dat moment niks uitmaakte maar mij nu wel raken. Wat als hij gelijk zou krijgen? Wat als ze straks niks kan? Heb ik dan dat kindje dat niet zoals op de tv ‘zo rooskleurig is?’

Kunnen mensen dan ook van dit kindje houden? 

Terwijl ik dit typ is dit misschien wel mijn grootste angst. Ik wil die gynaecoloog laten zien dat dit wel de juiste keuze is voor mij. Kan ik laten zien hoe blij je kan zijn met een gehandicapt kind als mensen zich er minder mee kunnen identificeren?

Natuurlijk merk ik verschil met mijn andere kinderen op die leeftijd. Verschillen die jullie waarschijnlijk niet zien op de filmpjes.

Verschillen wat ik meteen wil bestempelen als achter lopen in ontwikkeling. 

En daar waar haar start zo goed begon word ik nu onzeker als ze niet zo snel is als de rest. Juist door die goede start kreeg ik steeds meer verwachtingen. 

Ik schep verwachtingen en dat moet ik niet doen.

Alleen verwachtingen veroorzaken teleurstellingen.

Ik moet weer terug naar de basis en mij laten verwonderen. Al kan ze niks ik hou van haar en alle stapjes die ze maakt zijn cadeautjes. Misschien wordt ze niet dat rooskleurige downtje van de tv dan toch is ze het waard.

Waard om te leven.