School

‘Ik kan niet slapen mama ik durf niet naar school’.

‘Kom, ik kom even naast je liggen’ zeg ik.

‘Morgen doen we met zijn allen en zal ik samen met je broertjes en zusjes naast je staan. 

‘Wij zijn met veel’ fluister ik erachteraan.

Wat is loslaten toch moeilijk!

Iedereen was wat gespannen om naar school te gaan. Seppe zijn eerste schooldag en hij ging met plezier, met zijn rugtas om , op zijn fietsje mee naar school. 

We mochten met iedereen mee lopen het schoolplein op. Er was een feestelijke opening met heerlijke koffie en dat was fijn. De grote kinderen vonden al snel aansluiting bij klasgenoten en de spanning verdween.  Daarna met Floortje mee de klas in en Floortje is Floortje, met haar twee verschillende schoenen zat ze vol trots aan een grote tafel. Ze is blij dat ze eindelijk mag leren lezen en schrijven. Toen moest ook Seppe de klas in. 

De klas ingaan ging goed maar het weggaan niet. Hij wilde niet blijven en dit is een stukje waarin ik altijd in tweestrijd kom met mezelf. Als je het mij zou vragen neem ik hem het liefst weer mee naar huis en zal ik het elke dag opnieuw proberen tot de dag dat hij in de klas wil blijven, maar gaat die dag ooit komen? Ik weet het niet ik heb het nog nooit geprobeerd want ook ik voel de druk om normaal te willen zijn en dit is de normale gang van zaken. Je kindje achter laten op school. 

Mijn moederhart breekt en kan niet wachten hem weer op te halen.