Opvoeden gaat niet vanzelf.
Zoals jullie gemerkt hebben is BijSuSe gestart met uitbreiding van het team. Met Valentijn vertelde Ilse haar verhaal “emigreren naar Noorwegen” en al haar emoties die daarbij kwamen kijken.
Vanaf nu kan je iedere week een blog verwachten van nieuwe moeders. Elke moeder heeft haar eigen verhaal en haar eigen manier van opvoeden.
Ik ben er inmiddels achter dat opvoeden niet vanzelf gaat en dat het met meerdere factoren te maken heeft dan met alleen maar de “kennis” van het opvoeden. Ik weet ook wel dat schreeuwen niet werkt maar na een nachtje weinig slaap wil dat nog wel eens gebeuren als ze niet luisteren. Omkopen is ook zo’n dingetje wat je natuurlijk echt niet moet doen, toch als ik in een openbare ruimte ben en ik geen zin heb in huilbuien wil ik nog wel eens naar de verboden opvoedmethodes grijpen.
Vindt de ene moeder het niet verkeerd hun kind even te laten huilen is de andere moeder hier fel op tegen.
Wil de ene ouder echt niet zijn of haar bed delen met hun kind, zijn er kinderen die tot hun vierde levensjaar misschien nog nooit hun eigen slaapkamer hebben gezien. Eet het ene kindje op zijn vierde pas zijn eerste ijsje, eet de ander (mijn jongste) al nog voor ze één jaar geworden zijn al hun eerste raketje. Maar is het ene nu zo verkeerd of is het andere nu zo goed? Is niet iedereen anders dus ook ieder kind?
Moeten we niet wat meer luisteren naar elkaar en afvragen waarom we dit doen?
Misschien hebben we er wel hele goede redenen voor of juist helemaal niet en handel je uit emotie. Is handelen uit emotie dan zo slecht of is het juist goed voor een kind om mee te krijgen dat een ouder ook emoties heeft? Ik weet niet wat goed is of wat slecht, ik weet wel dat ik als ouder mijn best probeert te doen. Daarom sta ik open voor andere moeders en hun manier van opvoeden, ik wil weten waar zij tegen aanlopen en misschien haal ik er wel hele handige tips uit. Dit is waarom ik meerdere moeders de gelegenheid wil geven om hun verhaal te vertellen op mijn blog. Ik wil dat iedereen zich hier thuis voelt en begrepen.
Ik beheers niet de kunst van het opvoeden maar van elkaar kunnen we leren.
Volgende week lezen we de emotionele blog van Regina die afgelopen jaar haar moeder heeft verloren. Haar intro is alvast te lezen bij TeamBijSuSe.
Natuurlijk blijf ik zelf ook elke week bloggen aangezien het voor mij therapeutisch werkt om af en toe mijn frustraties, belevenissen en ervaringen te delen. Ik hoop dat jullie hier net zoveel plezier uit halen als ik. Alle tips zijn welkom omtrent het ouderschap, en meepraten word gewaardeerd.
Liefs,
