Op straat

Na een sta caravan, een huisje zitten we nu in drie hotel kamers van 2 personen. 

Vanmorgen vroeg begon hetzelfde als de afgelopen twee dagen, onze verzekeringen bellen alleen kwamen we van een koude kermis thuis. De wegenwacht vertelde dat ze in Kroatië onze camper ook niet binnen twee weken kunnen maken en onze reisverzekering die de eerste avond mondeling heeft toegezegd onze overnachtingen te vergoeden gooien het nu op de wegenwacht.

Dan ben je al jaren dubbel en rondom verzekerd met een wegenwacht en een doorlopende reisverzekering en sta je nu op straat met zes kinderen zonder verblijfplaats en twee verzekeringsmaatschappijen die naar elkaar wijzen. 

Al huilend voor een hotel is Robert druk bezig met bellen. Ik zit er inmiddels helemaal doorheen. Twee Sloveense vrouwen die al een tijdje naar me aan het kijken waren vragen of deze vijf kinderen allemaal van mij zijn en ik antwoord dat er nog een zesde binnen bij haar vader is. Vol bewondering kijken ze mij aan en ze gaan nog net niet voor mij klappen ‘strong woman’ zeggen ze. 

Ik vertel ze dat ik mij momenteel helemaal niet zo sterk voel en ik leg het hele verhaal uit.

‘Och meisje als ik thuis was hadden jullie zo met zijn allen bij mij mogen overnachten’ zegt één van de vrouwen in het Engels. 

Robert komt naar buiten met drie sleutels van drie hotel kamers en samen met de twee vrouwen slaan we een zucht van verlichting. Weer een slaapplek gevonden, iets waar we de laatste dagen dagelijks mee bezig zijn.

Ondertussen belt de Wegenwacht dat ze de camper naar Nederland gaan transporteren en voor ons een busje gaan regelen om ons naar huis te rijden en ik spring een gat in de lucht. Einde van de middag gaan ze ons bellen maar dat wordt ‘s avonds een berichtje dat we morgenochtend pas uitsluitsel krijgen of het mogelijk is om een 8 persoonsbus te regelen. Robert krijgt hetzelfde berichtje maar dan met de tekst ‘s middags en ik word bang. Ik weet dat ze echt heel hard voor ons bezig zijn maar ik ben bang. Bang dat we morgen weer slecht nieuws krijgen en opnieuw op zoek moeten naar een verblijfplaats en wie gaat deze dan betalen? 

Twee verzekeringen die je al jaren betaalt en dan dit, hoe kan dat?

Als we thuis zijn gaan we dat eens rustig uitzoeken maar voor nu toch maar proberen te genieten dat we gezond en wel samen zijn en eigenlijk is dat ook het belangrijkste.