Misschien was het je helemaal niet opgevallen maar ik heb het de afgelopen weken echt een stuk rustiger aan gedaan op social media. De reden mag ik nu eindelijk bekend maken.

Wij verwachten in juli ons vijfde kindje!

Ons vijfde kindje en daar zijn we heel gelukkig mee. Dankbaar dat we dit nog een keer mogen meemaken.

Na de zoveelste zwangerschap denk je dat je alles wel weet en alles al een keer heb meegemaakt maar dat is zeker niet waar. Elke zwangerschap is er één op zich en bij mij is het nog nooit hetzelfde geweest.

Deze keer heb ik last van alle zwangerschapssymptomen die je maar kan bedenken.

Ik ben misselijk en elke ochtend ben ik met een twee jarige en een pup naast me al spugend op het toilet te vinden. Wanneer ik in de middag  weer ben hersteld komen de vreetbuien en eet ik alles waar ik trek in heb en kunnen die kilo’s mij geen ene moer meer schelen. Mijn buik ziet er al uit alsof ik al twintig weken zwanger ben en door het groeien krijg ik overal jeuk. Mijn borsten doen zeer want ook die groeien als kool. Leuk voor mijn partner hoor ik je denken maar die beleeft er niet zoveel plezier aan aangezien ik de hele dag moe ben. Om acht uur wanneer alle kinderen op bed liggen ben ik aan het vechten tegen de slaap en gebeurt het regelmatig dat mijn man mij wakker maakt op de bank om naar bed te gaan.

Mijn man probeert zoveel mogelijk uit mijn buurt te blijven en zo lang mogelijk op zijn werk want mijn hormonen gieren door mijn lijf en maken mij in combinatie met mijn te hoge bloeddruk tot een waar monster.

Ik merk dat ik mij afzonder van de wereld wat voor iedereen dan ook beter is. Ik richt mij vooral tot mijn kinderen die ik zoveel mogelijk vertroetel met lieve woordjes en bij elke Disney Film zit ik naast ze op de bank te huilen. Mijn kinderen vinden het erg leuk dat ze een broertje of zusje krijgen. Jente is super lief voor mij en zit constant aan mijn buik. Mats liet met trots de echo zien in de klas en hoopt natuurlijk op een broertje. Floortje is nog te klein om dit allemaal te begrijpen maar als ik al zie hoe jaloers ze kan zijn op de hond gaat dat nog wat worden. Voor Robine had het allemaal niet meer gehoeven, om in haar woorden te spreken vind ze het al druk genoeg ( iets wat de meesten van jullie ook zouden zeggen).

Robine is al een echte tiener aan het worden met een eigen mening die ze ook zeker mag hebben.

Bij gezinsuitbreiding hoort een verbouwing en komt er een vaste trap naar zolder waar we een extra slaapkamer gaan bouwen. Toen Robine hoorde dat ze eventueel op zolder kon slapen werd alles een stuk leuker. Een nieuwe slaapkamer ver boven je kleine broertje en zusjes, een plaats waar ze zich veilig kan terug trekken. Door deze verbouwing behoud iedereen een eigen kamer en hebben alle vijf de kinderen hun eigen ruimte helemaal in hun eigen stijl.

Deze zwangerschap zeg ik meer wat ik wil en neem ik geen blad voor mijn mond. Als iets mij niet zind of niet smaakt zeg ik dat gewoon. Ook kan ik mij niet meer zo schuldig voelen als ik iets vergeten ben, een keer te laat, of niet kan komen. Dat sociaal wenselijk gedrag waar ik altijd mee worstel en die schuldgevoelens naar iedereen toe als ik iets vergeten ben is minder geworden. Dat ik tegenwoordig om acht uur mijn telefoon weg leg en even niet alles meer volg op social media geeft mij een stuk meer rust.

Ik ben een mens met beperkingen die niet alles kan en dat accepteer ik tegenwoordig ook van mijzelf.

Het is niet dat ik het allemaal niet meer wil, ik kan het simpelweg ook gewoon niet meer.