Help ik ben bevallen!
Inmiddels ben ik bevallen en gaat het goed met mij en Seppe maar dit was zeker niet vanaf het begin. Die mooie kraamtijd die altijd gepaard gaat met tranen, stroomden nu nog iets harder over mijn wangen.
Seppe is zo mooi en ik ben weer zo verliefd. Echt het gevoel van houden van en pure liefde is weer zoals bij de eerste. Dat moeder gevoel, het gevoel nog mooier dan verliefd zijn, als je je kindje vasthoudt na de bevalling.
Ik ben uiteindelijk toch weer ingeleid vanwege een te hoge bloeddruk met als oorzaak de zwangerschap. Zoals gewoonlijk ging de bevalling bij mij weer super snel en moest ook deze keer mijn man de gang op rennen om de zusters te gaan halen terwijl ik al aan het persen was. Mijn man die mij super goed heeft geholpen en ik tot aan het persen toe geen zuster nodig heb gehad omdat hij deze rol prima vervulde. Voor het eerst stond hij ook bij mijn benen omdat ik zelf te lui was deze vast te houden en voor het eerst na vier bevallingen heeft hij alles gezien omdat hij normaal aan het hoofdeinde stond. Daar waar hij was gewaarschuwd door een vriend om dat niet te doen omdat hij dit als iets verschrikkelijks had ervaren heeft mijn man juist precies het tegenovergestelde. De tranen rolde over zijn wangen tijdens de geboorte en hij vindt het juist het mooiste en bijzonderste wat hij ooit heeft gezien. Bij zijn vijfde bevalling en dan weer iets heel nieuws ervaren, hoe bijzonder.
Daar werd Seppe geboren. Seppe keek meteen in het rond en wilde alles zien.
Helaas was zijn suiker veel te laag en werd hij opgenomen en aan een suikerinfuus gelegd. Ik moest naar een andere afdeling om 24 uur geobserveerd te worden voor mijn zwangerschapshypertensie. Ik probeerde zoveel mogelijk op de afdeling bij Seppe te zijn en gaf hem om de drie uur de borst. Het alleen zonder baby op de kamer liggen maakte mij verdrietig en alleen al de gedachten dat er moeders zijn die na een bevalling zo eindigen maakte mij nog verdrietiger en dit moet onmenselijk zijn. De eerste nachtzuster bij Seppe liet mij stiekem naast hem slapen zonder mij terug te sturen naar de afdeling toen ik tijdens de borstvoeding in slaap was gevallen.
Ode aan deze zuster!
Seppe deed het eigenlijk best goed en we begonnen al snel met het afbouwen van zijn suikerinfuus. De volgende dag ging het wat minder, Seppe was wat misselijk en wilde wat minder drinken (iets wat heel veel pasgeboren baby’s hebben). Na een dag vol vechten tegen de ziekenhuisprotocollen voor Seppe was ik op en versleten en begon ik mij niet lekker te voelen. Terwijl ik mij niet lekker begon te voelen besefte ik mij dat 32 uur na mijn bevalling er nog geen arts bij mij was komen kijken of er met mij besproken was wat de bedoeling was met mij. Voor even was ik vergeten dat ook ik al die tijd een patiënt was en dat ik alleen maar bezig was geweest met Seppe zonder mij maar af te vragen hoe het met mij ging.
Ik werd in korte tijd niet lekker en belde de zuster die een arts zou bellen.
37 uur na mijn bevalling om 1 uur in de nacht zat er dan eindelijk een arts aan mijn bed voor de eerste keer. Ik wilde zeker weten of dit stress was of dat mijn lichaam mij iets anders wilden zeggen en stond erop dat er bloed geprikt werd. Zo eindelijk er werd geluisterd en wat was ik een paar uur later blij,niet met de uitslag, maar blij dat ik ben gaan staan voor mijn rechten en mijn gevoel. Inderdaad mijn leverwaarde was gestegen en mijn bloedstolling gedaald. Ik was niet gek ik was inderdaad ook helemaal gestrest door het vechten tegen de protocollen en het vechten voor de zorg voor mijzelf maar ik was ook heel ziek.
De volgende dag deed Seppe het geweldig op mijn borstvoeding en mocht hij mee naar huis alleen moest ik nu blijven. Gelukkig mocht Seppe nu op mijn kamer liggen en hoefde ik niet iedere keer van afdeling naar afdeling te gaan. Na twee dagen met maximaal vier uur slaap door het heen en weer gaan kon ik nu Seppe heerlijk aan mijn borst leggen en slapen. We hebben heel wat uurtjes samen naast elkaar in bed gelegen en ik kon eindelijk even bijtanken. Heerlijk mijn kind naast mij en lekker in mijn bed kroelen.
De volgende dag lieten mijn leverwaarde verbetering zien en kreeg ik de keus nog een nachtje te blijven of thuis verder uit te zieken. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken. Ik voelde mij weer goed Seppe doet het geweldig en ik ben trots op hoe goed hij het al doet op dag vier. Ik wil naar huis naar mijn bed en even met heel mijn gezin in bed kroelen want ook die heb ik super gemist. Mij even laten vertroetelen door de kraamvrouw en mijn controles door mijn vaste verloskundige laten doen. Wat heb ik deze twee mensen de afgelopen vier dagen gemist. Ik zeg wel vaker ik heb geen kraamhulp nodig maar ik neem alle woorden terug. De zusters waren super lief voor mij in het ziekenhuis maar de zorg van een kraamvrouw die het overzicht bewaard over iedereen in het gezin is een groot gemis.
O wat ben ik blij dat het allemaal weer goed is afgelopen en wat ben ik trots op mijn sterke moedergevoelens en de kennis van mijn eigen lichaam. Alle lieve zusters die er voor mij waren bedankt en voor alle aankomende moeders of nieuwe moeders of eigenlijk iedereen.
Luister naar jezelf en je moederinstinct!
Ziekenhuisprotocollen zijn er soms om van af te wijken en als je het gevoel hebt dat het niet goed met je gaat blijf dan vragen om onderzoek.
Wij laten ons nu heerlijk vertroetelen door de kraamvrouw en de verloskundige die mij inmiddels na vier zwangerschappen super goed kent en zij kan mij heel goed vanaf nu in de gaten houden.