Chaotische moeders

Je hebt van die moeders die altijd alles onder controle hebben. De moeders die altijd op tijd op het schoolplein staan en van alles en iedereen op de hoogte zijn. Hun kinderen altijd mooi glad gestreken aangekleed en altijd de perfecte traktaties en (heel belangrijk) de perfecte hoeveelheid meenemen. De moeders die weer op de hoogte waren van juffendag. Die niet net als ik hier de avond van te voren achter kom door foto’s op social media.

Ik doe echt mijn best en probeer tegenwoordig echt op de briefjes op de deur van de opvang te kijken zodat ik niet weer op mijn werk wordt gebeld omdat ik was vergeten dat de BSO een studie dag had. Ik probeer alles in mijn agenda te zetten en heb zelfs een weekplanner op mijn koelkast hangen maar dan nog vergeet ik afgelopen week weer de afspraak met de leidster van mijn zoon op de crèche. De crèche leidster probeerde  het nog goed te praten door te zeggen dat dit vast kwam omdat Mats twee dagen daarvoor ziek was maar daarom was ik het echt niet vergeten. Mats was alweer beter en ondanks dat het in mijn agenda stond en op mijn koelkast hing had ik in mijn hoofd dat wij een woensdag een rustige dag hadden zonder afspraken. Het is een terugkerend iets want zo ben ik ook wel eens het consultatie bureau drie keer achter elkaar vergeten en lukte het mij niet dit te onthouden zelfs al had ik het ’s ochtends nog zien staan.

Het lukt mij maar niet om al mijn afspraken te onthouden of mijn kinderen perfect gestreken de deur uit te sturen.

Misschien geef ik ook niet zo om de perfecte look, maak ik geen tijd om te strijken en wat maakt dat vlekje nu uit.  Ja er zit soms nog wat pindakaas op de neus van mijn dochter maar we hadden haast om op tijd te komen. Ook mijn auto die al al een paar maanden geleden naar de garage moest en waar de tekeningen van de kinderen in rondslingerden presenteert wie ik ben. 

Vier wielen waarvan 1 wieldop al jaren ontbreekt.

Een deukje hier een deukje daar maar van binnen vol gehangen met bloemen en stickers. Helaas kwam ik afgelopen week uit mijn werk en trof ik mijn auto zo aan…

Ik kon nu echt niet meer verder blijven rijden en moest nu echt naar de garage.

Mijn lieve auto die zoveel waarde voor mij heeft omdat dit het eerste was wat ik kocht na mijn break up, waarmee ik zoveel heb meegemaakt zoals surfvakanties met mijn vriendin en het ontmoeten van mijn grote liefde. Mijn auto die steeds meer op mij gaat lijken. Als dit maar geen voorteken is. 

Heel toevallig werd ik drie dagen later nadat ik dit had opgeschreven ziek