Brussen

Een mooi gesprek aan tafel door een reactie op Instagram.

Een reactie van een brus (een broer of zus van iemand die zorg nodig heeft). 

Ze beschreef mijn angst. De angst dat mijn kinderen later net als haar gaan zeggen dat alle aandacht naar Pippi toe is gegaan. 

Voor mijn gevoel vraagt Pippi juist de minste aandacht maar ik weet niet hoe mijn kinderen dit ervaren dus besloot ik het ze gewoon te vragen en dan ook meteen!

Ze kwamen uit school om te lunchen en het eerste wat ik vroeg was ‘vinden jullie dat ik Pippi te veel aandacht geef?’.

Meteen die blik van Jente en Mats alsof ze wilde zeggen ‘is mijn moeder weer in zo’n bui’.

‘NEE’ riepen ze allemaal heel hard. Het was even stil en toen zei Mats ‘maar misschien geven wij Pippi wel te veel aandacht’.

Ik moest lachen en zei ‘dat weet ik wel zeker, jullie verwennen haar tot op het bot’.

Meteen schoot de vraag door mijn hoofd dat we allemaal misschien een periode hebben waarop we meer aandacht nodig hebben maar is dat erg? Is het erg dat dan dat kindje dan even wat meer aandacht krijgt? 

Ik besprak het met mijn kinderen en we hebben iets met elkaar afgesproken.

Het is niet erg als iemand bij ons thuis even wat meer aandacht nodig heeft, dan geven we die en als daarna iemand anders weer wat meer nodig heeft helpen we elkaar want helpen kan ook heel fijn zijn. Zolang we maar met elkaar in gesprek blijven, het eerlijke gesprek want ik wil er echt voor al mijn kinderen zijn. 

Ik hoop nooit dat iemand zich tekortgedaan voelt want ik hou echt van ze allemaal. 

Volgend jaar evalueren we dit gewoon weer.