Bloggen en dyslexie
Soms krijg ik de vraag of ik altijd al graag schreef en dat antwoord is “Nee”.
Toen ik een jaar of dertien was en met mijzelf in de knoop zat schreef ik dit van mij af door te dichten in mijn dagboek.
Dichten doe ik graag en daarom vind ik het Sinterklaasfeest zo leuk omdat ik dan weer helemaal los kan gaan.
Mijn vader is dan ook meestal de eerste die mij belt om te vragen of ik zijn gedicht wil schrijven.
Later kreeg ik een hekel aan schrijven!
Waarom…???!
Omdat ik net als mijn vader en broertjes niet kan schrijven (it runs in the family).
Ik maak de ene na de andere schrijffout en als verpleegkundige vond ik de dagrapportages aan het eind van de dag verschrikkelijk.
Ik voelde mij altijd zo dom als ik weer gecorrigeerd werd, daar kon ik uren door van slag zijn. Hierdoor probeerde ik het schrijven zoveel mogelijk te vermijden.
Toch kreeg ik later steeds meer de behoeften om mijn verhalen te vertellen en mijn emoties weer op papier te zetten. Voor mamatothemax was het redelijk veilig, die corrigeerde de tekst nog voor mij maar nu ik voor mijzelf blog is het lastig.
(Mijn man heeft er dan ook een dagtaak aan alles na te kijken maar ook hij heeft er niet altijd tijd voor).
Vaak heb ik ook echt op het punt gestaan er mee te stoppen omdat ik mij zo stom voelde na weer een aantal fouten.
Op een avond toen ik weer zo verdrietig was ging mijn man naast mij zitten en pakte er een willekeurige blog bij van een andere moeder en haalde er al in de eerste hoofdstuk meerdere spelfouten uit.
Hiermee probeerde hij te zeggen dat we allemaal mensen zijn die fouten maken en er niemand foutloos schrijft. Okay ik maak er misschien iets meer dan een gemiddeld persoon maar ik vind verhalen delen zo leuk.
Mijn man had ook kunnen zeggen “stop er toch mee als dit jou zo verdrietig maakt”, maar ook hij ziet hoe ik er van kan genieten. Wat ben ik blij met deze man!
Ik ben altijd zo druk in mijn hoofd en nu kan ik dat allemaal opschrijven en mijn ideeën delen. Hoe druk ik het ook heb, het bloggen maakt mij rustig. Een uit de hand gelopen hobby die ik graag deel.
Ik geloof dat je alles kan wat je wil en misschien kost dit mij een aantal cursussen, uiteindelijk zal het mij lukken of leer ik het accepteren.
Voor nu hoop ik dat jullie mijn blogs met plezier lezen en mijn fouten af en toe voor lief nemen.
P.s. een persoonlijk berichtje wordt gewaardeerd bij het zien van een schrijffout, (nu maar hopen dat mijn inbox niet te vol raakt). Jullie hulp is altijd welkom.
Lees meer:
