Benidorm Bastards

Wij zijn vertrokken met de camper naar Portugal net zo als een miljoen Nederlandse gepensioneerden samen met ons. Gepensioneerd en dan in de winter de Nederlandse kou ontvluchten is wat ze iedereen vertellen. 

Zelf heb ik er inmiddels een andere theorie over.

Echt waar Portugal is heerlijk en om midden in de winter in een korte broek en T-shirt rond te lopen is een genot. De kinderen kunnen dan ook niet geloven dat het winter is en hebben meerdere keren om een bevestiging gevraagd.

De Portugese mensen zijn super kindvriendelijk en bij het zien van ons gezin verschijnt er een lach op hun gezicht. Zeker toen Floortje in de locale dorpsbus op schoot kroop bij een oude dame, samen hadden ze de grootste lol. She made her day

Hoe vrolijk de Portugese ouderen worden bij het zien van ons gezin zo deprimerend kijken de oudjes op de campings als ze zien dat wij met een camper volgeladen met kinderen aankomen. 

Nog chagrijniger worden ze als we ook nog in de buurt parkeren en ‘NEEEE’ toch zeker ook geen voetbal mee! 

Wij zijn zelfs een keer doorgereden bij een camping omdat nog voor ik aan de beurt was om in te checken er een vrouw voor mij een standje kreeg van het personeel omdat haar kinderen te luidruchtig waren. De vrouw probeerde zich nog te verweren maar de camping eigenaar bleef volhouden dat ze anders de camping moest verlaten. 

Na het aanhoren van deze preek heb ik maar snel de paspoorten in mijn buideltas teruggestopt en heb de kinderen verteld dat er geen plaats meer was op deze camping. 

Dus door naar de volgende camping vol Benidorms die ook weer doodongelukkig werden van het zien van onze gepimpte camper wat zeker niet hun stijl is. 

Nee daar waar onze camper zeker toe is aan een wasbeurt maar we liever nog even voetballen staan zij in de rij bij de wasstraat terwijl ik mij afvraag waar die vlek dan zit.

Klagen dat de kinderen van tegenwoordig te veel op hun telefoons zitten maar als ze buitenspelen ze geen herrie mogen maken. 

Nadat ik Robert mijn Benidorm theorie heb verteld, waarbij ik mij afvraag of ze de winter ontlopen of hun kleinkinderen, loop ik met de kinderen met de vaat en afwasborstels naar de afwasplaats. Ondertussen zie ik in mijn ooghoek een lach op de gezichten van de buren verschijnen omdat wij met heel het gezin de afwas doen.

Na de afwas even een duik in het zwembad en ik word alweer zenuwachtig van het publiek dat bij het zwembad zit. Ik probeer nog even duidelijk te maken aan mijn kinderen dat ze rustig moeten zijn en dat je echt geen bommetjes mag maken. 

De mensen reageren anders dan verwacht en er verschijnt een grote glimlach op het gezicht bij de mensen die Seppe in zijn veel te grote zwembroek in het water zien springen.

‘Is dit dat publiek waar je het over had?’ zegt Robert vragend. Ja misschien moet ik ook niet iedereen over één kam scheren zeg ik geïrriteerd omdat er een ander kindje irritant bezig is met een waterpistool.