Zwanger van een kindje met het down syndroom
Ik merk dat de behoefte naar schrijven steeds weer groter wordt, ook om dit te delen.
Tegelijkertijd vind ik het moeilijk en ben ik totaal niet geschikt als mamablogger omdat ik daar veel te gevoelig voor ben en met iedereen rekening wil houden.
En dan vooral mijn kinderen.
De reden dat ik weer meer ga schrijven heeft alles te maken met het feit dat ik zwanger ben van een kindje met het syndroom van down. Dit alles brengt natuurlijk heel veel emoties met zich mee die ik graag van mij afschrijf maar ik weet ook dat mijn situatie niet uniek is.
Dat door de toegankelijkheid van de nipt test moeders dit nog veel vaker gaan meemaken.
Dat het veel vaker gaat voorkomen dat je zwanger al weet of je kindje iets mankeert en je voor een keuze komt te staan, wat je hiermee gaat doen.
Een keuze die heel veel vrouwen voor ons nooit zo vroeg en gemakkelijk hebben gehad.
Hoe ga je om met dit nieuws maar ook met de meningen van anderen?
Die hele zwangerschapsbubbel is wel even wat anders.
Ik ben dankbaar dat ik inmiddels wel heel erg kan genieten van mijn zwangerschap en mijn kindje ook al weet ik dat ze voor velen misschien niet perfect is. Voor ons is ze dat wel.
In het begin had ik dan ook spijt van de nipt test die leidde tot een vruchtwaterpunctie, want had ik dit wel willen weten? Had ik mij wel willen verdedigen tegen anders denkende.
Het meerendeel besluit om een kindje met het syndroom van down weg te laten halen.
Begrijp mij niet verkeerd iedereen maakt zijn eigen keuze en heeft hier een hele goede rede voor en ik zal niemand daarover veroordelen. Je weet pas wat je doet als je voor de keuze staat.
Wij wilde dit kindje houden maar dat niet iedereen die keuze begrijpt doet soms pijn. Alleen daarom al denk ik dat mijn verhalen andere moeders kunnen helpen. Moeders die dit ook meemaken of gaan meemaken nu alles veel meer gecontroleerd wordt. Verhalen van het weghalen zijn er genoeg maar van moeders die het besluiten te houden zijn er bar weinig te vinden.
Ook ik loop tegen vooroordelen aan en moet vechten voor het bestaansrecht van mijn kindje en dit doet wat met je.
Al zijn er veel meer lieve mensen op deze wereld die je steunen die ene negatieve opmerking doet pijn.
Het hoeft ook niet per definitie een negatieve opmerking te zijn maar alleen al de gedachten dat er heel veel moeders doodongelukkig zouden zijn met het krijgen van een kindje zoals die van mij maakt mij soms verdrietig.
Als je het mij nu zou vragen of ik blij ben dat ik mee heb gedaan aan de nipt zeg ik ‘JA’. Ik kan mij nu voorbereiden en zal meteen van dit meisje houden zonder dat ik na de geboorte het nieuws krijg. Geloof mij, te horen krijgen dat je kindje iets mankeert is echt wel even een klap in je gezicht waar wat tijd overheen gaat om te verwerken en misschien nooit helemaal makkelijk zal worden.
Ook zijn ze in het ziekenhuis best direct wat volgens Robert goed is en wat volgens mij iets milder kan.
Robert heeft als mening dat niet iedereen misschien beseft wat het inhoudt om een zorgkindje te hebben. Ik ben van mening dat ouders misschien bang gemaakt worden voor iets waar ze ook heel veel liefde van kunnen krijgen.
Onze verschillende meningen mogen er dan ook zijn en ik denk dat er waarheid zit in beide gedachte en we daarom zo’n goed team zijn.
Na ons faillissement wat ook zo’n rollercoaster was van emoties heb ik wel geleerd dat er geen maakbare wereld bestaat.
Dat verlies niet altijd betekend dat je toekomst voorbij is maar het ook juist mooier en beter kan worden.
Het faillissement heeft ons als gezin zo sterk gemaakt dat ik ervan overtuigd ben dat wij dit ook aankunnen. Dit meisje brengt ons gezin nu al zoveel mooie gesprekken.
Liefde overwint uiteindelijk alles.
12 reacties
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Mooie eerlijke blog! FANTASTISCH dat je dit zo oprecht en mooi omschrijft! Jullie meisje boft ontzettend met ouders als jullie. Wij zijn als gezin nog meer naar elkaar toe gegroeid, leven meer met de dag, waarderen kleine dingen (die eigenlijk groots zijn) veel meer. Van de manier waarop kinderen puur, onbevangen en zonder enkel oordeel naar anderen kunnen kijken, heb ik enorm veel geleerd van onze oudste dochter. Zij ziet haar zusje met Down, niet als minder, of anders. Het is gewoon haar zusje en ze is lief. Ze zei zelfs: “Mama, ik wil ook Downsyndroom net als Guusje, want ze is zo schattig 😆😍. Zo mooi… daar kan menig volwassene van leren 💜
Wat super fijn om te horen❤️. Bedankt voor je lieve reactie.
Supermooi en eerlijk geschreven… vechten voor het bestaansrecht van je kindje, natuurlijk is dat moeilijk! En mensen die niet begrijpen dat jullie dit kindje houden… au, dat doet pijn!! Ik weet uit ervaring dat dit kindje een verrijking voor jullie gezin gaat zijn en aan liefde niks tekort zal komen! En geweldig dat je jullie verhaal deelt…. hopelijk gaat het veel stellen helpen dezelfde keuze als jullie te maken! Xxx
❤️❤️❤️ Als ze maar de keuze maken die bij hun past en niet om de meningen van andere.
Het is een feestje om jullie te volgen. Jullie zijn een mooi hecht gezin. En jullie jongste dochter zal deze warmte zeker voelen. Trots op jullie! 😘
Ik moet ook bekennen dat ik niet altijd de beste moeder ben. Dat ik veel te vaak mijn stem verhef, ruzie maak met mijn man in het bijzijn van mijn kinderen en ze soms te lang op de telefoon laat spelen omdat dat mij goed uitkomt. Ik doe mijn best en ik hou verschrikkelijk veel van ze❤️
Hoi Susanne, wat een mooi oprechte blog. Mijn motto volg je hart. Ieder kind / mens is unique ondanks de beperkingen zeg ik altijd. We leven in 2020 tegenwoordig kan je meer dan je denkt. Geniet aub van je zwangerschap! Dit zal veel stellen kunnen steunen wat je doet.
❤️❤️❤️Bedankt.
Mooi geschreven suus en zo waar, vaak snappen mensen je niet.. nou ik snap jou wel heel goed, en niet omdat ik het zelf heb meegemaakt maar ik werk al bijna 25 jaar met mensen met bijzonderheden en beperkingen.. Daar hebben we hele mooie momenten meegemaakt en jij en ik weten als geen ander hoe puur en echt ze zijn.. Ik vind je een fantastisch mens met een geweldig mooi gezin en ben blij jou te kennen, velen kunnen van jou leren.. ik wens je een fijne zwangerschap❤
Ik mis de mensen daar ook zo. Juist die mensen raken mij, ik kon zo met ze lachen en van ze genieten. Hoe kan ik dan niet van mijn eigen kindje gaan houden?
Bedankt voor je lieve woorden en kijk even naar jezelf, waar jij allemaal voor gevochten heb! We hebben allemaal onze eigen strijd waar we doorheen moeten. Mis ons oude groepje.
Ten eerste wat een mooi geschreven blog!
Ten tweede het bied mij ontzettend veel steun want wij hebben er samen voor gekozen om ons kindje gewoon geboren te laten worden.
Lichamelijk is ons zoontje gezond, maar de NIPT-Test geeft aan dat we 75% kans hebben op een kindje met down. We willen GEEN vruchtwaterpunctie, omdat het niks veranderd aan hoeveel we van ons kindje houden. Nu al!
O sorry ik zie je reactie nu pas!
Bij ons was de nipt test al 98% zeker dat het down was maar ik heb mij een beetje laten overhalen door het ziekenhuis dus ik begrijp jullie keuze heel goed! En ik kan nu met duizend procent zekerheid zeggen dat geen diagnose afbreuk doet aan de liefde voor je kind.
Hou me op de hoogte en heel veel sterkte en liefde met alles wat er op jullie af komt.