Misselijk
Ik werd gebeld door de fotograaf of ze onze foto mogen gebruiken in een biologieboek voor de Havo. Havo, Hoger Algemeen Voortgezet Onderwijs, voor kinderen tussen de 12 en 17 jaar.
Ik voel mij vereerd maar met al wat lessen achter de rug vraag ik of ik eerst mag lezen waar het stuk over gaat.
Met grote ogen lees ik een artikel van Arts Luc Bonneux waarin hij schrijft over over het vermijden van zwakzinnig leven en ik zie onze foto. Ik zie hoe ik Pippi met liefde voorlees uit ons kinderboek ‘Een SynDroom’ en mijn hart breekt. Ik lees verder.
‘Nu de screening van de NIPT test veilig is geworden zou hij moeten worden ingezet om zoveel mogelijk te voorkomen dat er nog kinderen met deze aandoening worden geboren. Denemarken heeft het begrepen maar Nederland verzaakt zijn preventieplicht, wat blijkt uit het feit dat hier nog meer kinderen met Downsyndroom geboren worden dan nodig is!’
Het stuk gaat nog veel verder over onze morele plicht tot het voorkomen van zwakzinnig leven maar mijn maag draait zich om. Mijn kinderen vragen wat er is en ik lees het voor. De reactie van mijn kinderen over deze man is niet geschikt op sociale media maar ze zeggen wat ik denk.
Deze man verdient geen podium zeker niet in een studieboek voor jonge kinderen.
Moeten mijn kinderen straks op de middelbare school horen hoe sommige artsen vinden dat hun zusje waar ze zoveel van houden geen bestaansrecht heeft.
Dat kinderen uit hun klas mogen gaan debatteren over haar leven. Worden ze door de middelbare school, net in hun puberteit, in een positie gezet waar ze helemaal niet in willen zitten.
Roepen we met zijn allen dat iedereen moet worden geaccepteerd in deze maatschappij maar moeten mijn kinderen straks gaan aanhoren dat sommige klasgenoten vinden dat hun zusje nooit geboren had mogen worden. Wat doet dit met mijn kinderen?
Hoe ver zijn we gezakt in deze maatschappij!
Ik mail haar terug dat mijn foto in geen enkel geval gebruikt mag worden voor dit boek en dat ik vind dat heel dit stuk niet thuishoort in een studieboek op een middelbare school!
Dit stuk moet eruit en ik wil weten in hoeveel kinderboeken dit stuk beschreven staat!
Ik ben er misselijk van!
Ps de fotograaf wist niks van de tekst af.
1 reactie
Geef een reactie
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Hoi Susanne, ik ben Rob, in mijn geboortedorp in Zuid-Limburg beter bekend als Robbie. Ik woon nu in Minnesota samen met Dawn, mijn vrouw, en ons zoontje Robin. Robin heeft hyperautisme. We zijn feitelijk gevlucht naar de VS ivm de manier waarop de overheden met Robin wilden omgaan. Ik noem mijn geboortedorp bewust omdat ik het enorm mis. De voetbalclub, het carnaval, naar Fortuna en Gladbach gaan, de mensen, mijn hele leven, de Platduutsje taal, alles…..maar ik heb de juiste beslissing genomen voor Robin. Een gehandicapt kind heeft tegenwoordig geen bestaansrecht meer. En wie zijn die figuren die weleens even mogen beslissen wie wel of niet mag leven, en hoe…… Ze zijn zelf wel geboren mogen worden! Abortus is de ergste discriminatie die er is! Ik hoef niet eens gelovig te zijn om dat duidelijk te zien. Beslissen over het lichaam van een ander! Leg dna onder de microscoop, en het is wetenschappelijk bewezen. Hoe dan ook, een hart onder de riem vanuit The States! Je hebt het juiste gedaan: opkomen voor je kind, je gezin en voor jullie zelf! Veel kracht om door te gaan. Veel groeten van Robin, Dawn en Robbie.