Ik doe een zwangerschap er echt niet zomaar even bij!
Mijn man moet weer om mij lachen en zegt: ‘als er een prijs bestond voor klagen had jij hem zeker verdiend’.
Okay ik moet toegeven ik kan echt heel goed klagen en mezelf verdrinken in zelfmedelijden. Een echte drama Queen die wanneer ze zich slecht voelt dit ook meerdere keren per dag thuis uitspreekt. Let wel op “thuis”, op het werk zal ik dan weer zeggen dat het goed gaat tot grote frustratie van mijn man. Mijn man die al weken roept stop met werken want ik ben die avond en de volgende dag de pineut. Dan zit hij weer thuis met een klagende vrouw die het allemaal weer te zwaar is geworden en moeilijk kan lopen. De woensdag en zondag zijn dan ook altijd mijn beste dagen want op die dagen ben ik daarvoor twee dagen vrij geweest waarvan ik er één heb kunnen bijkomen.
Deze keer heb ik het echt al dagen zwaar en wordt de pijn in mijn bekken erger. Zo bedacht ik mij mezelf maar een brief te schrijven zodat wil ik ooit weer kriebels krijgen ik weer word herinnerd aan deze tijd. Ik weet van mezelf dat ik niet goed ben in zwanger zijn maar toch vergeet ik steeds weer wat ik daarmee bedoelde en denk ik dat ik het allemaal weer overdrijf, (zo als ik met heel veel dingen doe). Dat het allemaal wel meeviel en dat je het zo weer vergeten bent maar ik heb het echt zwaar.
Ik weet dat er vrouwen zijn die hier totaal geen last van hebben maar ik kom er voor uit, ik doe een zwangerschap er echt niet zomaar even bij.
Ik zie er al tegen op om al die kinderen aan te kleden laat staan hun schoenen aan te trekken en dat is nog maar het begin van de dag. Mijn hoofd wil zoveel maar ik kan het allemaal niet meer en dat frustreert mij en zorgt ervoor dat ik altijd weer tegen mijzelf moet vechten. Mijn hormonen nemen een loopje met mij en ik kan van het ene op het andere moment boos zijn (voornamelijk op mijn man). Stress kan ik ook niet aan nu, daar word ik letterlijk ziek van tot kotsen aan toe. Als ik al zie dat mijn dag te druk is begin ik al met spugen en kan ik wel janken. Alleen douchen vind ik zwaar en dan heb ik er vaak nog drie kinderen bij. Kinderen die zich al hebben uitgekleed nog voordat ik de douche heb aangezet en ik ze heb kunnen tegenhouden, net nadat ik ze al had aangekleed.
Natuurlijk besef ik mij al te goed dat ik dankbaar moet en mag zijn!
Ik heb natuurlijk ook veel mooie momenten met de baby in mijn buik maar met zoveel kinderen is het gewoon wat zwaarder. Nog zwaarder dan ik het al vond.
Lieve Susanne als deze baby gezond geboren is en de leeftijd van twee heeft bereikt. Wanneer je alles weer vergeten bent en hij (hopelijk) lekker doorslaapt, je ooit nog deze blog terug leest “doe het niet”! Misschien ben je alles weer vergeten en was het in je hoofd alweer wat minder zwaar maar met jouw levensstijl en wensen is het niet meer haalbaar. Zwanger ben je echt niet zo sterk meer en je lichaam kan het echt niet meer aan. Voor je gezin en lichaam is het mooi geweest, ga het rustiger aan doen nu en genieten van je mogelijk laatste zwangerschap want zoals je weet deze tijd komt nooit meer terug.
