Voor de vierde keer zwanger en dan reageren mensen toch echt anders.

Misschien ben ik wat minder onbekend met zwanger zijn maar ik ben nog net zo blij als bij de eerste zwangerschap. Trots dat ik dit weer mag meemaken.

Toch merk ik om mij heen dat er mensen zijn die anders reageren op mijn zwangerschap, anders dan bij de eerste. Meerdere kinderen is tegenwoordig iets vreemds en past niet in het normale “moderne” plaatje.

Familie en vrienden reageren super positief en feliciteren mij net zo leuk als bij de eerste. Misschien zijn ze wat geshockeerd maar ze reageren niet minder blij voor mij. Ze kennen mij en weten dat ik altijd al moeder wilde worden. Ze zien hoe ik met mijn kinderen omga en hoeveel leuke dingen wij doen.

Als je mij als klein meisje had gevraagd wat ik wilde worden antwoordde ik  “moeder, actrice en zangeres”. Dat zingen was alleen nooit een succes en ook al geloofde ik als kind dat ik een geweldige stem had die ik aan iedereen liet horen, werd ik als tiener al snel uit mijn droom gehaald. Ik bleek al jaren hartstikke vals te zingen alleen was ik de enige die dat niet hoorde. Gelukkig kan ik nu weer heerlijk zingen voor mijn kinderen, hoe vals het ook klinkt en hoe gek mijn man er ook van wordt mijn kinderen vinden het heerlijk.

Actrice was ook een kinderdroom van mij en ik heb dan ook een aantal jaar op het Hofplein jeugdtheater gezeten. Mijn carrière bij de locale televisie Dordrecht was misschien ook niet zo’n succes al zou ik nog wel heel graag de beelden terug willen zien. Na mijn tienerjaren ben ik mij meer gaan richten op andere opleidingen en ben ik na vele opleidingen verder operatie assistente geworden.

Mijn droom om moeder te worden heb ik nooit opgegeven en ik ben dan ook bewust op zoek gegaan naar een lieve man/vader.

De manier waarop Robert over zijn dochter sprak op onze eerste ontmoeting en hoe hij met haar omging maakte mij nog verliefder. Zo’n vader wilde ik ook voor mijn kinderen en een lieve en zorgzame vader dat is hij zeker. Trots op mijn man. Natuurlijk kan ik mijn kinderen ook vaak achter het behang plakken kan ik mijzelf niet altijd beheersen (vooral zwanger niet), toch weegt dat niet op tegen alle leuke dingen.

Deze zwangerschap hoor ik vooral:

“Alweer!”. “Ik zou er niet aan moeten denken”.

Of

“Verschrikkelijk”, ik word al gek van twee!

Meestal lach ik dan maar een beetje want ik heb geen idee wat ik daar op moet antwoorden. Ik kan uit ervaring vertellen dat als je een kinderwens hebt dit niet anders is als de wens voor nog een tweede, derde, vierde of zelfs vijfde. Het kan dan ook net zo verdrietig zijn als het niet wil lukken. Dat niet iedereen dezelfde wensen heeft begrijp ik en ik moet er ook echt vaak bijvertellen dat dit een wens van ons is en geen ongelukje. Deze baby was gepland (in hoeverre je een kindje kan plannen). Die zielige gezichten en troostende klopjes zijn dus ook overbodig.

Inmiddels weten wij echt wel hoe je kindjes maakt en hoe je dit kan voorkomen. “Seksuele voorlichting is hier overbodig”.

Ik wilde een groot gezin en dat heb ik altijd al geweten. Toch door de reacties van sommige realiseer ik mij dat ik blij moet zijn met een man die deze droom samen met mij wil realiseren en daar hetzelfde in staat. Misschien zijn wij geen standaard en normaal gezin maar dat hoef ik ook zeker niet te zijn (ik ben nooit standaard geweest). Ik hoop ook dat ik mijn kinderen leer hun hart te volgen ongeacht wat anderen van ze vinden. Ga doen wat je leuk vindt, ga je dromen achterna, wees jezelf en trek je niks aan wat anderen daarvan vinden. Je bent mooi zoals je bent.

Trots ben ik op ons gezin!