Mijn top 9 Momfail. Welke herken jij?

Terwijl ik Floortje uit bad haal zie ik Jente aan komen lopen nadat ze beneden aan het verven was. Blijkbaar had ze besloten aan bodypainten te gaan doen want de verf zat overal. Snel ren ik naar haar toe, trek ik haar kleren uit en zet haar onder de douche. Ik loop terug naar Floortje die in haar blote kont naar Mats zijn slaapkamer is gegaan en daar zijn racebaan staat onder te plassen. Ze kijkt mij met een verbaasde blik aan en natuurlijk had ik dit kunnen weten.

Als moeder heb je niet altijd alles onder controle en is dit nog maar een kleine blunder. `Mijn top 9 momfail maar met stip op nummer 1, één waar ik mij nog schuldig over voel.

Mijn top 9 Momfail

Nummer 9

Deze moet iedereen wel een keer hebben meegemaakt, “De Sudocrem’. Jawel natuurlijk is het mij ook overkomen. Mijn kinderen waren zo rustig boven totdat ik even ging kijken. Alles onder die witte zooi en dit haal je er niet zo makkelijk vanaf.

Nummer 8

Mijn kinderen zouden echt helmpjes moeten dragen aangezien ze een moeder hebben die totaal geen inschattingsvermogen heeft. Zo gebeurd het geregeld dat ik per ongeluk terwijl ik ze draag met hun hoofd tegen de deurpost aan knal of ze bij het in de auto zetten hun hoofd tegen het dak van de auto aan stoot.

Nummer 7

Hoe vaak is het wel niet gebeurd dat ik mijn kinderen aankleed en er pas op het schoolplein achter kom dat ik de schoenen verkeerd om heb aangedaan of hun shirts binnenstebuiten. Dit gebeurt overigens niet alleen bij mijn kinderen, mezelf aankleden is ook knap lastig.

Nummer 6

De avond van te voren erachter komen dat het juffendag is en snel nog wat rozen uit je bloemenvaas pikken om in te pakken. De kinderen hadden een leuk kaartje geschreven voor de Juffen en voor even voelde ik mij een top moeder totdat ik een bedankje tegen kwam op Facebook. Één van de juffen was zo blij en trots dat er een moeder rekening had gehouden met juffendag dat ze een foto plaatste op Facebook van mijn roos. Ik kon wel onder de tafel zakken van schaamte want eigenlijk was ook ik het vergeten en heb ik het afgedaan met een 2e hands roos.

Nummer 5

Mats vier maanden oud een rustige baby. Terwijl ik mij even wilde omkleden legde ik hem bij ons op de boxspring neer. Precies op dat moment besloot hij voor het eerst te gaan rollen. Wat volgde was een harde klap en hard gegil. Het was meteen zichtbaar waar hij op gevallen was, recht op zijn voorhoofd met als gevolg een grote blauwe bult. Gelukkig heeft hij hier niets aan over gehouden maar ben ik hier wel weken op aangesproken.

Nummer 4

Bij Floortje drie maanden oud (mijn vierde kindje) dacht ik wel een gevorderde moeder te zijn en vond ik die nagels veilen te lang duren. Het knippen van nagels moest ik onderhand toch wel kunnen. Geloof mij er is echt een goede reden dat je bij baby’s hun nagels moet veilen in plaats van knippen want precies wat jij nu denkt gebeurde er. ” Ik knipte een stukje van haar vingertopje af”. Huilen, huilen en bloeden, bloeden. Ik was boos en teleurgesteld in mezelf en maakte mij zorgen om Floortje. Gelukkig heeft Floortje hier niks aan over gehouden en zie je hier niks meer van alleen is dit wel goed blijven hangen bij mijn kinderen want die zijn toch een beetje bang als ik weer hun nagels ga knippen.

Dit gevoel van angst ken ik maar al te goed want wij waren vroeger ook doodsbang als onze moeder onze haren ging knippen. Bang dat ze tijdens het knippen een stukje van je oor meenam. Ik heb dit dus niet van een vreemde.

Nummer 3 

De afspraak op het consultatie bureau vergeten. Nu hoor ik je al denken “ik ben ook wel eens afspraken vergeten” maar ik ben dezelfde afspraak niet één keer niet twee keer maar letterlijk drie keer achter elkaar vergeten. Ik durfde bijna ook niet meer te bellen voor een nieuwe afspraak en kreeg mijn partner ook niet zover. Inmiddels heb ik een afspraak gepland staan, nu maar hopen dat ik hem deze keer niet vergeet.

Nummer 2 

Okay Deze is echt erg maar ik vertel het toch. Terwijl ik aan het werk ben en alles onder controle denkt te hebben belt school. Ik kijk op mijn telefoon en maak mij meteen zorgen of er iets aan de hand is met mijn kinderen. Ik krijg de juffrouw aan de telefoon en die vraagt mij of ik er rekening mee heb gehouden dat de BSO een studie dag heeft want Jente staat op mij te wachten maar ik ben er niet. Oeps wat erg, “NEE dat wist ik niet”. Mijn kind stond gewoon op het schoolplein te wachten op mij!!! Snel heb ik mijn schoonouders gebeld en die hebben Jente opgehaald.

Nummer 1 

Dit is echt mij ergste momfail tot nu toe. Robine twee weken geleden ging met een vriendin op skates naar de supermarkt. Op dat moment moest ik zelf ook even weg. Robine was haar huissleutel kwijt geraakt en wilde mijn huissleutel mee en beloofde op tijd weer thuis te zijn nog voordat ik thuis zou komen. Toen ik weer thuiskwam stond ik met drie kinderen voor een dichte deur en Robine was nog niet thuis. Geïrriteerd belde ik haar op maar kreeg haar niet te pakken wat mij nog meer irriteerde. Een paar minuten later belde ze terug dat ze bijna in de wijk was. Daar kwam ze aangelopen met haar vriendin met haar skates in de hand en haar rechter arm hoog. Ze was gevallen op haar pols en durfde niet meer te skaten vandaar dat ze wat later waren. Ik kijk naar haar pols en vraagt of ze alles nog kan bewegen en dat gaat gelukkig nog. De eerste vraag van Robine is natuurlijk of ze zaterdag nog wel kan paardrijden want dat is haar lust en haar leven. We kijken het nog even aan maar ’s avonds krijgt ze toch veel pijn en besluit ik de huisartsenpost te bellen. De huisartsenpost geeft aan het zo druk te hebben dat we pas voor een foto morgen aan de beurt zijn dus ze adviseert een paracetamol en morgen de huisarts bellen. Die volgende ochtend vraag ik aan Robine hoe het gaat en of ik nog de huisarts moet bellen maar ze geeft aan dat het weer beter gaat.

Die avond heef ze toch weer pijn maar de volgende ochtend geeft ze weer aan dat het goed gaat. Vrijdag toch maar even naar de huisarts en die adviseer Robine om zaterdag nog maar niet te gaan paartijden en hij wil die maandag toch nog even voor de zekerheid een fotootje laten maken. Maandag terwijl ik aan het werk ben krijg ik een berichtje van de Moeder van Robine die met haar mee is gegaan naar het ziekenhuis. Robine had toch haar pols gebroken!

Die arme Robine die heeft gewoon bijna een week met een gebroken pols rondgelopen, wat voelde ik mij schuldig. Snel app ik Robine dat ik het zo erg vind en dat ik mij schuldig voel en sorry sorry waarop Robine terugstuurt “geeft niet hoor, het deed toch niet zo’n zeer”.