Mijn moeder maakte vroeger  veel van mijn kleding zelf en dit vond ik niet altijd even leuk.

Als kind zijn zag ik mijn moeder ’s avonds vaak breien, borduren en naaien. Veel van onze kleren maakten ze dan ook zelf. Het was een hobby van haar en ze was er ook heel erg goed in.

Als ik de foto’s terug zie moet ik lachen om mijn jurkjes of onze truien. Niet alleen gewone kleding maar ook onze verkleedpakjes werden door mijn moeder gemaakt. Ik droeg het altijd met veel plezier en trots totdat ik in groep acht kwam en er een jongen uit mijn klas er een gemene opmerking over maakte. 

Ik kan het mij nog goed herinneren, het ging om een blauw tuinpakje die mijn moeder had gemaakt voor mij.

De opmerking had iets met gordijnen te maken maar ik zou het niet kunnen herhalen, ik weet alleen dat ik het niet leuk vond. In mijn puberteit was ik een heel gevoelig meisje en heel gevoelig voor dit soort opmerkingen.

Dat blauwe tuinpakje heb ik daarna ook niet meer gedragen, dat terwijl ik hem mooi vond.

Later kreeg mijn moeder een high tech naaimachine met een computer erop die met één vinger op de knop er alles op borduurde wat jij wilde. 

Wij waren met vier kinderen thuis en mijn moeder is zelf niet echt modieus en doet zeker niet mee met de laatste trends. Als kind droegen wij dan ook weinig merk kleding.

Op de middelbare school was in mijn tijd Miss Sixty een bekend merk waar alle meiden wel een broek of shirtje van hadden. Ik wilde dit natuurlijk ook en ik mocht van mijn moeder ook zo’n broek. Natuurlijk wilde ik er ook een shirt bij maar mijn moeder vond de prijzen van zo’n shirtje belachelijk en riep “dat kan ik zelf ook wel maken”. 

Thuis aangekomen pakte ze een oud shirt van mij uit de kast en met haar high tech naaimachine naaide ze er Miss Sixty op. Tot mijn grote verbazing leek het nog echt ook. De volgende dag ging ik met mijn nieuwe broek en t-shirt aan naar school en kreeg ik complimentjes over mijn shirt die ik misschien al een paar maanden had.

Leerzaam was dit voor mij om te ervaren dat kinderen hier zo gevoelig voor zijn en dat een merk zoveel bepaald en ze niet eens meer opmerkte dat het een oud shirt was die ik wel vaker droeg.

Later heeft mijn moeder nog heel veel kleren voor mij nagemaakt. Inmiddels ben ik zelf moeder en heeft oma (mijn moeder) haar oude hobby weer opgepakt voor mijn kinderen.

Wat vind ik het leuk dat mijn kinderen zelfgemaakte kleertjes dragen van oma en wat kan ze het goed.

Leuk dat ze in unieke kleding stukken rondlopen speciaal voor hen en met liefde gemaakt.

Susanne