“Vier het leven”. Ons kraamfeest.
Ik heb zo naar ons kraamfeest toe geleefd dat ik geen seconde door heb gehad dat ik moe was.
Feestjes organiseren vind ik zo leuk, ik wil dat iedereen het dan naar zijn zin heeft en geniet. Feestjes geef ik niet voor mezelf maar ik wil andere een leuke dag bezorgen. Deze keer was het ons kraamfeest waar ik lang naar heb uitgekeken want zwanger heb ik veel gemist en was ik vaak moe. Vooral de laatste weken van mijn zwangerschap heb ik mij veel afgezonderd, iets wat totaal niet bij mij past.
Ik ben graag onder de mensen en wil geen feestje missen.
Tijdens mijn zwangerschap hebben wij ook nog een grote verbouwing gehad en nu voelt het huis echt als “mijn thuis”. Ik ben zo trots op alle slaapkamers en alle details die passen bij ieder kind. Ik wil hier nooit meer weg! Na de komst van Seppe voel ik mij compleet, iets wat ik nog niet eerder zo voelde. Ik ben zo optimaal gelukkig en geniet zo van dit gevoel. Natuurlijk is het druk maar ik voel me net zo’n oude oma die zegt “geniet want het is zo voorbij”. Dit feest moest dan ook niet alleen een feest voor Seppe zijn maar ook van ons gezin. Ik wilde het bij ons thuis vieren om zo ook de slaapkamers te laten zien want daar ben ik trots op. Met vijf kinderen kan je niet zoveel tegelijk doen dus ik ben echt al weken bezig geweest met de voorbereidingen. Deze keer wilde ik er zelf niks van missen dus heb ik Björn gevraagd (een student van 17 jaar ) om alles vast te leggen op camera zodat ik het daarna ook nog eens rustig kan terugkijken en zie hieronder het resultaat. Iedereen bedankt voor deze heerlijke dag en al de cadeaus. Dj Daniël bedankt voor de geweldige muziek weer (dj van ons trouwfeest) en Ketelbinkie bedankt voor de heerlijke koffie.
De dag na het feestje was ik nog steeds in een euforische stemming en vertelde ik op het schoolplein hoe ik nog aan het nagenieten was. Na een hele middag te hebben schoongemaakt moest ik even gaan zitten voor de borstvoeding.
Daar kwam de man met de hamer.
Ineens voelde ik al mijn energie wegstromen en kwam de vermoeidheid, die ik tot die dag nog niet had gevoeld. Daar stond ik weer op het schoolplein oververmoeid. Ik vergat de meest cruciale dingen en zette spullen neer op de meest vreemde plaatsen. Ik ben zo druk bezig geweest al die tijd dat ik niet door heb gehad dat het misschien een beetje veel was allemaal. Even weer het gas eraf en wat vaker de benen omhoog als dat kan.
