Het gemis van een dochter en zus die er niet altijd is…..
Mijn moederhart smelt bij het zien hoe gelukkig de kinderen zijn als we weer compleet zijn. Compleet met alle kinderen thuis, “thuis bij ons”.
De kinderen worden groter en beseffen steeds meer dat hun grote zus er niet altijd is en ook ergens anders een thuis heeft. Ze beginnen haar nu ook echt te missen en te vragen waar ze is. Ze zijn dan ook door het dolle als ze er weer voor de deur staat.
“Robine, Robine, Robine”, roepen alle kinderen zodra ze er weer is. Allemaal willen ze dan haar aandacht en vertellen wat er allemaal die week gebeurd is.
Natuurlijk maken ze onderling wel eens ruzie maar de blijdschap als ze er weer is is aandoenlijk en doet je moederhart smelten. Ook voor mij voelt het niet compleet als ze er niet is, laat staan voor haar vader.
Mijn man heeft het er altijd moeilijk mee gehad dat hij zijn dochter niet altijd bij zich heeft en tijdens onze eerste ontmoeting vertelde hij ook aan één stuk door over haar
Het is een trotse vader die heel veel met zijn kinderen doet.
De geboorte van ons eerste kindje bracht ook veel tegenovergestelde emoties met zich mee. Het werd voor hem nog pijnlijker dat er één kindje is die altijd bij ons thuis is en één kindje die heen en weer pendelde tussen twee gezinnen.
Robine heeft twee huizen en dat probeer ik mijn kinderen ook uit te leggen door erover te praten en boekjes hierover voor te lezen.
Robine heeft twee huizen en twee families die hun best doen om het voor Robine zo goed mogelijk te doen.
Een stiefgezin betekent voor ons niet altijd compleet zijn.
Terwijl deze blog wordt voorgelezen aan Robine en Robert omdat ik ze om toestemming vraag of ik dit mag plaatsen barsten we alle drie in tranen uit.
Ook al is deze blog voor ons om te janken heb ik toestemming gekregen om hem te plaatsen.
Lees meer:
