Het land van de beperkten

In het land van de beperkten is nog zoveel mogelijk.

Van een rolstoel die je met je ogen kan besturen tot een rolstoel waarmee je kan voetballen.

Zoveel creativiteit en ik zou zo graag willen dat iedereen dit ziet. Dat ook de kinderen zonder een beperking een keer ervaren hoe het is om in een rolstoel te zitten, welke problemen daarbij komen kijken maar ook om oplossingen leren te bedenken. Oplossingen zodat iedereen kan meedoen in deze maatschappij. 

Voor even voelde Pippi ook niet als een kind met een beperking en viel ze helemaal niet op. Voelde ik mij een aansteller want ik weet helemaal niet hoe het is als je kind echt niets kan en je afhankelijk bent van hulpmiddelen. 
Als je moet vechten om dingen voor elkaar te krijgen zoals bijvoorbeeld een pgb budget of vergoedingen want dat wordt je echt niet makkelijk gemaakt.

Voor even waren wij geen ouders met een kindje met een beperking omdat we geconfronteerd werden met grotere beperkingen.
Dat is ook de reden waarom ik het zo belangrijk vind dat al deze kinderen zichtbaar zijn. Wanneer we iedereen gaan verstoppen die maar afwijkt van de norm worden de kleinste afwijkingen groter gemaakt.

De reden waarom zoveel kinderen onzeker zijn omdat ze alleen nog maar geconfronteerd worden met het perfecte sociale media plaatje maar de realiteit is zo anders. 

Daarom ben ik voor een inclusieve samenleving want dat is voor iedereen beter, niet alleen voor het gehandicapte kind.