Geen beperking maar een verrijking
Op het moment dat ik ernaartoe fiets stroomt mijn hoofd vol met mooie woorden die ik nu alweer ben vergeten.
Op de bakfiets op weg naar de speeltuin van het ASVZ. Het ASVZ is een grote instelling voor mensen met een verstandelijke en lichamelijke beperking.
Wat zo mooi is aan wonen in Sliedrecht is dat iedereen gewend is om samen te wonen met mensen met een beperking. Niemand kijkt hier raar op als er weer een volwassen man voorbij fietst op een driewieler. We groeien met elkaar op en bijna het hele dorp heeft er gewerkt of kent iemand die daar werkt.
Ook ik!
Vier jaar lang heb ik daar met heel veel passie en vooral heel veel humor gewerkt als verpleegkundige en persoonlijk begeleider.
Weer vult mijn hart zich met liefde voor deze mensen, niet omdat ze anders zijn of zielig maar omdat ze mij zoveel hebben geleerd.
Geleerd anders te kijken naar de wereld en de mogelijkheden vinden in de beperkingen.
Er is zoveel mogelijk!
Na elke baby zei ik weer ‘ik ben op weg naar mijn eigen woongroep’, niet wetende dat ik zelf ook moeder zou worden van een kindje met een beperking.
Het woordje beperking voelt raar. Ik heb niet het gevoel dat ik een kindje heb met een beperking omdat ze ons totaal niet beperkt, ze verrijkt ons alleen maar.
Soms vraag ik mij ook af wie de beperkte is als ik weer met Seppe en zijn driftbui in een supermarkt sta, hebben we niet allemaal zo onze beperkingen?
Het is maar wat je onder een beperking versta en Pippi is niet anders dan mijn andere kinderen en wij doen niets anders met haar.
Natuurlijk word ik ook geconfronteerd met kinderen van haar leeftijd en zie ik het verschil. Soms raakt het mij en dan kijk ik weer naar Pippi en vraag ik mij af hoe ik hier nu verdrietig om kan zijn. Ze is misschien niet zo snel maar alles doet ze met aandacht en op haar eigen tijd. Iets waarvan ik wat kan leren. Het hoeft niet groots of snel, het genieten zit hem in de kleine dingen.
Hoe dichter ik bij de instelling kom hoe emotioneler ik word. Nooit verwacht moeder te mogen worden van een kindje met het syndroom van down maar wat ik wel wist is hoeveel liefde je van ze krijgt.
Hoeveel plezier en hoe ze je uitdagen om creatiever met het leven om te gaan.
Ik hoop zo dat ze niet alleen mij maar ook mijn kinderen inspireert.
Inspireert om zichzelf te zijn, altijd.
