Eindelijk weer een thuis
Onverwachte tranen over mijn wangen.
Na anderhalf jaar eindelijk weer een thuis.
Besloten een half jaar te gaan reizen alleen werd dit reizen geen half jaar maar anderhalf jaar en iets dichter bij huis.
Een totaal ander avontuur en het leven nam een hele andere wending dan verwacht.
Van Camper naar pastorie naar lunchroom en dan nu eindelijk de sleutel van ons huis. ONS THUIS!
En terwijl ik daar stond te kijken naar ons nieuwe huis en Robert binnen met de aannemer was om de sleuteloverdracht te bespreken kwam mijn moeder met mijn schoonzusje aangelopen.
Geheel onverwachts sprongen de tranen in mijn ogen met het gevoel dat ik uren kon blijven huilen. Alle emoties van het afgelopen jaar kwamen omhoog en het besef dat ik de afgelopen weken volledig op de automatische piloot had gestaan.
Er zit blijkbaar toch nog emotie achter die grote glimlach verstopt.
Afgelopen maandag de kinderen thuis gehouden van school. De dagen voor de verhuizing waren ze zo zenuwachtig dat ze amper sliepen en het afgelopen weekend was zo stressvol. Oververmoeide kinderen en achteraf had ik mezelf dat dagje rust ook moeten gunnen ipv te gaan werken.
Bijzonder dat ik het mijn kinderen wel wil leren om te luisteren naar hun lichaam maar ik zelf maar door blijf gaan tot het moment dat ik even volledig instort en de emoties de overhand nemen.
Toch ben ik ergens trots op mijn karakter en het leven vol avonturen.
Want hoe rot het ook was om weer te moeten verhuizen om over een maand weer te verhuizen, ik kom hier wel tot mijn recht.
Ik vind het heerlijk om achter die bar te staan en mensen te bedienen op mijn eigen terras en niet alleen ik…..
Ook Jente zie ik opbloeien want wat vindt ze het leuk om te koken en drinken te serveren. Ons eigen lunchroom midden in het centrum.
Zondag ochtend was Jente al vroeg de eieren aan het bakken voor ons en iedere avond dekken wij de tafel alsof we in een echt restaurant zitten.
Alles gebeurt met een reden en dit ook!
Nee ik leef niet met de gedachten dat het leven voor eeuwig duurt, elke dag is een feestje. Dankzij het bloggen kan ik mijn leven ook zien als één groot avontuur en zie ik tegenslagen als mooie verhalen om te vertellen en op te schrijven.
Echt mijn leven is één groot boek met prachtige verhalen en ik hoop er nog zoveel meer mee te mogen mee maken.
