De adrenaline is gaan liggen

Wilde ik eerder nog een blog plaatsen dat ik binnenkort jarig zou zijn maar mij niet jarig voelde moet ik nu mijn blog alweer herschrijven.

Ik heb echt een top verjaardag gehad en ben even helemaal bijgekomen. 

De afgelopen dagen/weken zat ik totaal niet lekker in mijn vel. Mijn adrenaline spiegel van de geboorte is inmiddels gaan liggen en die  roze wolk sluimert nog op de achtergrond maar de drukte en chaos overheersen. 

Waar ik voorheen super goed was in het lesgeven (en je mijn creaties nog steeds kan bewonderen in mijn highlights op instagram ) lukt het mij deze keer niet. 

Natuurlijk had ik wel een terugslag verwacht na die stoot adrenaline en komt nu de ontlading en alle spanningen van de zwangerschap eruit maar het is meer.

Ik raak ook gefrustreerd van de maatregelen en de onderlinge discussies en daar doe ik zelf ook hard aan mee. 

Daarna baal ik dan weer dat het mij zo raakt en dat ik het niet kan loslaten. 

Ik word er ook elke dag mee geconfronteerd vanwege de thuisscholing. En daar waar ik juist heel goed ben in mijn kinderen les geven ben ik nu moe en heb ik het gevoel dat ik niet één dag even op adem kan komen. Even bijslapen van alles wat er de afgelopen tijd allemaal is gebeurd en nog. 

Natuurljk is alles goed afgelopen maar de ziekenhuis bezoeken en alle overige afspraken blijven staan en ik heb even de puf niet. 

Ik kan het even allemaal niet en dat frustreert mij nog meer. Ik wil het allemaal zelf kunnen en als het mij dan niet lukt wordt ik weer boos op mijn kinderen omdat ik boos ben op mezelf.

Ik wil het zo graag allemaal goed doen.

Ik wil dat ze goed les krijgen, goed te eten krijgen, creatief bezig zijn en dan ook voldoende bewegen maar het lukt me even niet.

Ik raak volledig in paniek en als ik dan de was en de rommel in huis zie weet ik niet meer waar ik het zoeken moet. 

Maar daar kwam mijn verjaardag en die begon met zingen en cadeautjes en wat voelde dat fijn. Daarna een berichtje van Robine die mij echt in tranen bracht en deed beseffen dat ik het zo slecht nog niet doe. Ook Mats wil nog steeds liever thuis onderwijs met een moeder die geregeld gilt dan weer naar school. 

Ik kon het op mijn verjaardagen ook veel beter loslaten want ik was jarig dus legde ik de druk niet op alles en dat werkte. 

Ik kwam tot het besef dat ik deze dips wel vaker heb gehad na een heftige periode maar dat ik er ook altijd weer sterker en beter uitkom. Dus misschien houdt dit nog even aan, ik weet dat dit tijdelijk is en ik er beter uitkom. Misschien was mijn verjaardag weer dat zetje naar boven en hoop ik die laatste weken van mijn verlof en mogelijke thuisscholing nog even te genieten zonder de druk te ervaren. 

Dus vanaf nu elke dag lesgeven alsof het mijn verjaardag is. Mijzelf wat meer rust geven omdat het ook mijn feestje is. 

Ps. tijdens die moeilijke dagen heb ik ook nog ergens ontspanning uitgehaald en ik hoop dat snel met jullie te kunnen delen.