Circusdieren

De vakantie met zijn allen afgesloten in een all you can eat restaurant.

Het gevoel dat je alles mag pakken vinden de kinderen geweldig en met een grote indoor speeltuin krijgen wij ook de ruimte om met elkaar te praten. 

En terwijl we daar rondlopen schieten de woorden van die ene arts weer door mijn hoofd. 

Woorden waarmee hij reageerde op zijn column in het biologie boek. Woorden die ik niet meer precies kan navertellen omdat ik het stuk niet meer kan lezen. Ik ben geen lid en misschien is dat maar beter zo.

Woorden over onze kinderen en circusdieren  en ik kan ze toch niet loslaten.

Niet loslaten omdat deze clowneske man daarmee precies zegt dat hij geen idee heeft hoe het is om een kindje te hebben die anders is.

Als hij dat zou weten, weet hij ook dat waar je ook komt je gezien wordt of je het nu wilt of niet.

Dat je mensen ziet kijken en bijna hardop hoort denken ‘kijk dat meisje heeft het Syndroom van Down’.

Vind ik dat erg? Nee helemaal niet, ik ben een trotse moeder op al mijn kinderen.

Wij vallen met ons grote gezin altijd al op en met een kind op de circusschool en een moeder die graag circus artiest had willen worden heb ik ook geen antipathie tegen het circus.

Maar zeg niet dat wanneer wij trots of verdrietig zijn en onze kinderen aan de wereld laten zien wij ze presenteren als circusdieren want dat doet de wereld al wanneer je afwijkt van de norm en dat is dan ook onze taak.

Laten zien dat de norm niet bestaat, dat er buiten het plaatje wat de media en sociale media ons doet geloven er ook een andere wereld is. Een wereld met heel veel mensen die afwijken van het normale en het leven kleur geeft. 

Het leven een groot circus inclusief Clown. 

Ik wil ook die vrouw bedanken die gisteren naar ons toe kwam, gewoon om te zeggen hoe vrolijk ze werd van Pippi en ons gezin. 

Dat ze dit zo voelde is al leuk maar als je dat als moeder ook speciaal komt vertellen aan een andere moeder is fijn en misschien ook iets wat ik vaker ga doen.