Blijven ademen
‘Kom een keer een verbonden ademsessie doen’ stuurde Barbara Muller.
‘Kan je ook morgen’ reageerde ik vanuit mijn altijd impulsieve zijn.
‘Ja hoor morgen om 10 uur ben je welkom’.
Daar reed ik Dordrecht binnen, de engelenbrug over langs de haven naar een prachtig pand. Het luisteren naar kukuru zette mij al open om alles maar over mij heen te laten komen want ik had hier al zo veel over gehoord.
Wat een prachtige, inspirerende plek en een warm welkom. De vraag waar ik tegen aan loop en wat ik hoop dat dit mij brengt.
En precies zoals dat ook gaat met schrijven komt mijn eerste reactie vanuit mijn ego en voelt hij op dat moment heel echt voor mij. Met deze gedachte ging ik dan ook de ademsessie in.
Al na 10 sec van de ademsessie kreeg ik hoofdpijn en verkrampte mijn handen en benen en wilde ik het liefst stoppen.
Alles deed pijn en de paniek stroomde mijn lichaam binnen gevolgd door mijn angst.
Mijn echte angst en dat is de angst dat Pippi geen bestaansrecht heeft vanwege het Syndroom van Down.
Ook al denk ik dat ik inmiddels alles wel verwerkt heb en de meeste reacties wel een plekje heb kunnen geven toch zit die pijn er nog en daar ben ik te veel tegen aan het vechten.
Ik ben mijn missie niet verloren maar ik zit de laatste tijd te veel in een gevecht en dat wil ik niet.
Ik wil niet strijden voor haar bestaansrecht ik wil de wereld laten zien hoe mooi het kan zijn als we onze SynDromen omarmen.
Als we elkaar echt accepteren.
Ik wil mijn missie blijven doen vanuit liefde en niet uit angst en die angst overheerst momenteel.
Natuurlijk zit er ook een stukje onzekerheid over hoe ik dit financieel ga bekostigen en of ik een tweede druk wel ga halen maar de strijd is wat mij verkrampt en remt om echt open te staan voor ontvangst. Ik wil weer terug naar de liefde want vanuit daar vind het zijn weg wel weer daar ben ik van overtuigd.
Wil je meer lezen over mijn kinderboek ‘een SynDroom’ lees dan mijn nieuwste post op @eensyndroom
En ik kan je zeker zo’n ademsessie en ijsbad aanbevelen op deze prachtige plek!