Bedankt

Op de achtergrond hoor ik de kinderen roepen en ruzie maken met elkaar 

Iedere keer wanneer ik wat wil gaan schrijven staan ze weer voor mijn neus met een vraag. Robert zit naast mij hard door te werken achter zijn computer en op de één of andere manier laten ze hem met rust. 

Juist wanneer ik wil schrijven is het zo belangrijk om in een bepaalde flow te komen. Soms als een emotie zo hoog zit overschreeuwd het mijn kinderen en knal ik het zo op papier zonder dat ik hoor dat ze op de achtergrond ruzie maken.

Maar wanneer ik iets wil vertellen, wanneer de emotie niet hoog genoeg zit of ik moet zoeken naar woorden leiden ze mij af en lukt het mij niet om bij een bepaald gevoel te komen.

Soms laat ik het dan maar en ga ik andere dingen doen zoals facturen maken of mijn administratie invullen maar niet vandaag. 

Niet deze keer. 

Nu ben ik even boven gaan zitten want ik wil iets vertellen. 

Ik wil jullie bedanken voor alle lieve reacties en berichtjes die ik ontving en ik kwam tot het besef dat dit ook is wat ik fijn vind. Mijn emoties opschrijven, recht vanuit het hard en deze delen. Ik schaam mij niet omdat ik een mens ben maar ik heb zeker ook mijn beperkingen en mijn pijnpunten. 

Één ding is zeker het schrijven zal ik altijd blijven doen want het hoort inmiddels bij mij en het helpt mij omgaan met wie ik ben.

Bedankt voor jullie steun 💕