Dag één
Het is maandag ochtend zes uur. Robert staat onder de douche en ik word wakker van Seppe die de borst wil.
Op instagram en Facebook mocht ik eindelijk gaan vertellen dat wij achter de schermen druk bezig zijn met een magazine. Terwijl ik op de knop plaatsen druk vraag ik mij serieus af of ik nog wel verhalen over hou voor BijSuSe. Alsof ik deze dag over mezelf heb afgeroepen. Hoe kan ik überhaupt denken dat ik met vijf kinderen een hamster, konijn en gestoorde hond niets meemaak!
Ik heb mij serieus nog nooit zorgen gemaakt of ik wel elke week een verhaal te vertellen heb maar nu spookt die vraag door mijn hoofd.
Het was maar voor heel even !
Ik leg Seppe in zijn bedje om zelf ook even te douchen (dit had ik bij mijn eerste nooit gedaan). Het douchen viel alweer tegen want ik werd herinnerd aan de brandwond in mijn nek. Afgelopen weekend hadden wij een feestje van Robert zijn nieuwe werk en dit was ons eerste avondje samen weg. Omdat dit spannend was en ik er netjes uit wilde zien haalde ik alles uit de kast. Ik dacht leuk mijn haar te stylen, iets wat ik nooit doe, en verbrandde daarbij mijn nek. Ik kan je vertellen dat je haren wassen met een brandwond in je nek niet prettig aanvoelt maar dat probleem werd al snel vervangen door een ander probleem want er stonden twee kinderen voor de deur die ook mee wilde douchen. Van het probleem “Au! dat water doet zeer” naar het probleem “mag ik alsjeblieft ook een druppel water”.
Robert was alweer vertrokken naar zijn werk terwijl ik onder de douche vandaan kwam. ‘Ja’ hij had wel lekker in zijn eentje gedoucht maar om mijn wekker nu om vijf uur te zetten vind ik wel erg ver gaan dus dan maar zo.Iedereen aankleden, ontbijt en daar gaat de telefoon! Het is Robert die met pech staat. De koppeling van mijn lieve C1 is ermee gestopt.
“NEEEEEEEEEE”
Gelukkig stond hij voor een sleepauto en die heeft hem meteen bij de garage gebracht. Aangezien mijn goede voornemen was mij te focussen op al het positieve maak ik mezelf wijs dat ik blij moet zijn dat het nu gebeurt en niet eerder want dan hadden we helemaal geen auto gehad en moest hij op zijn fiets naar zijn werk, het is gelukkig maar 40km. Wat ben ik toch een optimist (sarcasme).
Robert kreeg een leenauto en is weer op zijn werk beland. Verder met de orde van de dag want de kinderen moeten naar school. Floortje wilde nog even een pop pakken van boven en ik moest mee! Boven aangekomen stapt Floortje in haar slaapkamer in een grote drol!
“NEEEEEEEE”
Jawel er lag poep in haar slaapkamer en natuurlijk stond ze er met haar rechter voet middenin. Ik zag aan Floortje dat ze zich serieus afvroeg of ze dit zelf had gedaan maar zoveel kon nooit van Floortje zijn. De hond moet weer stiekem naar boven zijn gegaan. Nog voordat ik begin met opruimen bel ik eerst Robert boos of hij de hond wel heeft uitgelaten en om even mijn gal te spugen. “Natuurlijk” zegt hij en ik heb geen andere keus dan hem te geloven maar heb wel even lekker boos kunnen zijn.
Snel Floortje haar sokken uit en voeten wassen. Met doekjes de drol weghalen, in de wc gooien waar ik er achter kom dat dit waarschijnlijk niet haar enige hoop was. Ik heb met mijn schoenen ook ergens in gestaan en nu verspreid over de hele bovenverdieping.
“NEEEEEEEEE”
En dan serieus wakker worden met de vraag of ik deze week wel iets heb om over te schrijven! Het is nog maar maandag ochtend 8 uur en ik moet de kinderen nog naar school brengen. Dag één van deze week die nog maar net begonnen is!
Dit is dus ook een voordeel van bloggen. Terwijl ik zo snel mogelijk de bovenverdieping aan het dweilen ben moet ik alweer lachen. In mijn hoofd ben ik alles al aan het opschrijven en weet ik, dit is toch weer een verhaal. Met een grote glimlach loop ik alweer over straat omdat ik moet lachen dat ik mezelf serieus afvroeg of ik wel verhalen over houd!
Ik hoop dat dit verhaal jou ook helpt door in te zien dat het bij andere moeders ook shit is!
