Wat valt je op aan deze foto?
Wat valt je op aan deze foto?
Het klinkt misschien wat suf, maar sinds ik kinderen heb is koken echt één van mijn grootste hobby’s geworden. Niet dat ik er eerst een hekel aan had, maar nu ik door de kinderen gedwongen word wat vaker thuis te eten, wil ik er ook een feestje van maken. Voordat wij kinderen hadden kookte mijn man meestal na zijn werk.
Hij kan ook onwijs goed koken en daar waar ik een kookboek nodig heb kan hij het op gevoel.
Omdat mijn man altijd tot laat moet werken, heb ik het koken op me genomen. Mijn grootse voordeel is dat mijn man een bedrijf heeft in biologische groente en fruit en ik dus altijd heel veel goede producten in huis heb. Met kinderen heb je natuurlijk niet altijd de tijd voor een hoogstaande maaltijd, zeker niet omdat het hier spitsuur is aan het einde van de middag.
Ik waarschuw dan ook iedereen om niet om 17:00 bij mij thuis aan te bellen. Het huis betreden is al helemaal op eigen risico.
Om de spits te vermijden met koken, kook ik bijna alles in de ochtend al voor. Mijn kinderen zijn op zijn gezelligst tussen 9:00 en 11:00 en dat geeft mij dan even te tijd om mijn aardappels te schillen.Vaak willen ze zelfs meehelpen, verzin ik kleine taakjes voor ze, maar het proeven en snoepen uit de pan blijft natuurlijk het leukste.
Niet al mijn gerechten zullen daardoor altijd even hygiënische zijn met al die kindervingers in de pan.
Sinds een jaar ga ik een stap verder en probeer ik van een aantal gerechten foto’s te maken, om die te gebruiken voor het instagram account bioopjebord (het bedrijf van mijn man en zijn compagnon). Verwacht geen hoogstaande moeilijke gerechten of professionele foto’s, het is puur hobby en ik zou het dolgraag willen leren.
Dacht ik dat koken met kinderen al een opgave was, gaat fotograferen nog een stap verder.
Ik heb geen fotostudio, dus ik probeer het gewoon met zoveel mogelijk daglicht in huis. Vooral in de winter, met weinig licht moet ik vaak mijn gerechten op de grond neerzetten zo dicht mogelijk bij het raam. Geloof me dit is niet altijd even praktische met een kruipend kind. Zo heb ik inmiddels ook geleerd nooit weg te lopen van mijn gerechten of smoothies, vaak kwam ik dan terug en was er of van gesnoept of mijn gerecht soms helemaal weg.
Kijk nu dus eens goed naar deze foto, daar zie je een schorseneren salade met daarboven op gefrituurde peterselie en gefrituurde schorseneren.
Wat ik alleen weer niet in de gaten had is dat tijdens het fotograferen mijn zoon van 3 jaar stiekem één van mijn gefrituurde schorseneren wilde pakken. Als ik dan op de camera kijk of mijn foto gelukt is en ik zijn vingertje op de foto zie staan, kijk ik naar mijn zoon, die inmiddels al aan zijn volgende gefrituurde schorseneer begint.
