Alle oma’s in de regio Drechtsteden hadden oppas dienst want wij hadden een vrijgezellenfeest.
Hoera weer een trouwerij in de vriendengroep dus weer een vrijgezellenfeest. Ondanks dat bijna iedereen in de vriendengroep al kinderen heeft lukt het ons toch om elkaar regelmatig te blijven zien.
Met zo’n grote vriendengroep is er altijd wel weer een feestje en nu was het de beurt aan de Dorrie’s, die in het geheim in de Filipijnen zijn getrouwd maar het hier in Nederland nog eens dunnetjes overdoen voor vrienden en familie. Tijd dus ook voor een vrijgezellenfeest.
“Geen Trouwfeest geen vrijgezellenfeest” is hier de regel.
De mannen hadden besloten het tegelijk te organiseren met de vrouwen (of andersom), in ieder geval viel het samen. Heel de Drechtsteden was dus op zoek naar logeeradressen voor de kinderen want ‘ja’ we bleven een nachtje slapen. Alle opa’s, oma’s, ooms en tantes werden ingeschakeld. Ik heb vier kinderen en dit maakt logeeradressen vinden lastiger. Of ik moet besluiten de kinderen onder te verdelen of mijn moeder lief aankijken.
Mijn moeder die zelf ook vier kinderen heeft groot gebracht en nog steeds de kracht heeft om op vier kinderen tegelijk op te passen heb ik lief aangekeken.
Het vrijgezellenfeest had voor de dames het thema “Madonna” en de bedoeling was om de vrijgezellen afgelopen zaterdag om kwart voor tien ’s ochtend verkleed op te halen. Mijn dochter heeft altijd op zaterdagmorgen zwemles met als gevolg dat ik daar in mijn verkleed kleding stond om haar daarna als een speer bij opa en oma te brengen. Niemand op de zwemles reageerde op mijn verkleed kleding en ook ik deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was ( waarschijnlijk denken ze toch al dat ik niet spoor). Na het wegbrengen was het om de hoek verzamelen en hebben wij de vrijgezellen verrast “dachten wij”, want op de deur hing al een briefje dat ze druk bezig waren en dat we ons voor een vrijgezellenfeest moesten melden bij de buren.
‘Jammer’ verrassing mislukt maar toch blijft het een heel spektakel.
22 mannen en 19 vrouwen over de vloer die je komen meenemen in gekke pakjes. Wij dames gingen een fotoshoot doen waar de één wat gelukkiger mee was dan de andere.
Ik moet bekennen dat ik dol ben op foto’s en ook op feestjes zijn wij vaak degene die de fotografen maar blijven lastigvallen met “we willen nog een keer op de foto”.
Na de fotoshoot wat eten en natuurlijk belanden in een karaoke bar.
Nog zo’n hobby die we delen, alleen is er niemand van ons die kan zingen. Sterker nog het is zelfs voorgekomen dat iemand zijn vruchtwater verloor terwijl wij aan het karaoke waren. (lees de blog van Regina)
Wat een lol hadden wij in de Karaoke bar. Met 19 vrouwen kwamen wij de karaoke bar in Antwerpen binnen en namen we in no time de dansvloer en de microfoons over om onze mooie stemmetjes aan iedereen te laten horen.
Gelukkig en ondanks een aantal zwangeren verloor deze keer niemand zijn vruchtwater maar hoogstens wat urine van het lachen dankzij al die uitgerekte bekkenbodems.
Toen kwam iemand met een top idee om naar een discotheek in de rosse buurt van Antwerpen te gaan. De wallen in Amsterdam is heel wat gemoedelijker dan de rosse buurt in Antwerpen kan ik je vertellen. Lopen er in Amsterdam veel toeristen, op de wallen liepen de potentiële klanten en voelden wij ons een beetje onveilig. Toen wij de discotheek in stapten waren wij erg onzeker of we dit wel moesten doen en de uitsmijter zag ons ook in discussie staan en besloot ons eerst een rondleiding te geven.
Okay wij besloten nog (met een klein clubje over) om te blijven en hebben eerst rustig rond gekeken.
Nadat we het gevoel hadden dat de kust veilig was begonnen wij weer te dansen alsof wij 18 jaar en de enige in de tent waren ( al was dit in het begin ook zo). Nadat de drankjes werden besteld de dansjes steeds losser werden was de angst verdwenen.
De uitsmijter die ons om 12 uur zag twijfelen moet ook hard gelachen hebben toen hij ons hard zwaaiend, dansend en lachend om 5 uur in de ochtend de tent zag verlaten.
Nog even een shoarma opgezocht om daarna een half uur lang naar het hotel te lopen. Ik had geen voeten meer over en mocht mijn kamer delen met drie vriendinnetjes en lag ik in een heerlijk bedje wat niet iedereen kon zeggen. Want al waren er een aantal dames die niet hadden gekozen om te overnachten had er één zich bedacht en hebben wij haar mee het hotel ingesmokkeld waarna ze op een stoel belandde met een handdoek over haar heen als deken.
De volgende morgen moesten wij ons om half 11 verzamelen bij het ontbijt en wat was ik nog melig om de avond daarvoor. We bescheurde het van het lachen aan tafel wat niet iedereen van de hotelgasten kon waarderen maar wat maakte ons dat uit.
Wij hadden het leuk gehad en waren nog heel even niet de verantwoordelijke moeders die het voorbeeld moesten geven.
Zo terug naar de hotelkamers, koffers inpakken en naar huis.
Nog een laatste dansje in het raamkozijn om daarna hard op de grond te vallen en verder te slapen in de auto.
Bij opa en oma aangekomen nog even op de bank gaan liggen en mij laten vertroetelen.
