Het gaat super goed met mij

“Het gaat super goed met mij”

Als ik mijn facebook account bekijk zie ik een prachtig en gelukkig gezinnetje, die alleen maar leuke dingen doen met elkaar en altijd mooi weer hebben. Ik plaats foto’s van onze vakanties, leuke activiteiten, mijn gelukte recepten of de festivals die we bezoeken. Natuurlijk plaats je geen foto’s van je huilende kinderen en zet ik mijn ellende niet op Facebook. Maar niet alleen op facebook vertoon ik dit gedrag, als mensen aan mijn vragen hoe het met mij is antwoord ik altijd met “goed”. Wanneer ik echt ergens mee zit maar er niks over kwijt wil antwoord ik met “super goed” om ze geen enkele twijfel te geven en zo verdere vragen te ontwijken.

Maar natuurlijk zoals bij iedereen gaat het hier niet altijd “super” goed en heb ook ik zo mijn problemen waar ik mee moet leren omgaan. Zo vertelde ik al eerder in mijn blog dat ik bij mijn laatste bevalling last had van een te hoge bloeddruk door stress. Deze stress eindigde uiteindelijk in een zwangerschapsvergiftiging. De stress is er nog steeds alleen zijn de lichamelijke klachten nu minder duidelijk, kan ik er iets beter mee omgaan, of word ik gewoonweg minder gecontroleerd. De oorzaak: familie problemen.

Ik kom zelf uit een prachtig gezin van vier kinderen en heb de meest fantastische ouders. Mijn drie jongere broertjes heb ik altijd op mijn manier beschermd, ook al was dit niet altijd mijn taak als zus en vonden mijn broertjes dit ook niet altijd even leuk. Je kunt mij omschrijven als de overbezorgde grote zus die iedereen bij elkaar wil houden ook als dit niet meer kan.

We waren een heel hecht gezin en ik had nooit verwacht dat daar ooit iets of iemand tussen kon komen, maar helaas. Als een zakelijk conflict opeens een familie probleem wordt en er geen ruimte meer is voor een gesprek ontstaat er een probleem. Op dat moment wordt het conflict nog pijnlijker omdat de hele familie hierin meegesleurd wordt zonder dat ze dat willen. Mensen die geen partij willen kiezen om niemand te kwetsen, terwijl ze niet beseffen dat geen partij kiezen soms net zo kwetsend kan zijn. Mensen die vreemde taferelen uit halen om beide partijen gelukkig te houden die totaal nergens op slaan en het juist nog duidelijker maken hoe ongelukkig de situatie is. Een familie die op zijn kop staat en waarom?

Soms voel ik mij alleen omdat mijn ouderlijk huis niet meer bestaat, of niet meer op de manier waarop het bestaan heeft. Dat verjaardagen en feestdagen ineens een heel andere lading krijgen en dit niet eens mijn keuze is. Het is soms voor mij dan ook moeilijk om hier mee om te gaan. Ga ik het accepteren, zoek ik contact , word ik boos of laat ik los.

Ik ben een prater en zal altijd open staan voor een gesprek, weglopen ontstaat uit angst en ik wil mijn leven hier niet door laten leiden. Helaas kan je nooit iemand dwingen te praten en worden sommige keuzes daarom voor je gemaakt. Alles heeft zo een rede en dingen gebeuren om lessen uit te trekken, tenminste zo voelt dat voor mij. Voor nu ga ik extra genieten van de tijd dat mijn kinderen nog klein zijn en gewoon (nou ja heel af en toe) doen wat ik van ze vraag. Genieten van het feit dat ze nooit langer dan een paar minuten boos op me zijn en dat negeren over is zodra ik de snoeplade open trek. Dat ze nooit ver weg kunnen weglopen en ze altijd weer in hun eigen bedje slapen. Dat ik in hun ogen hun grote voorbeeld ben en ze van mij houden, ongeacht de fouten die ik maak.

Ik geniet van mijn kinderen en mijn gezin en dat is voor nu het allerbelangrijkste en misschien mijn grootse les.

Maar kijk naar mijn facebook account “het gaat super goed met mij”.