Een ongeluk zit in een klein broekje
Plaatste ik twee maanden na mijn laatste bevalling dit filmpje op Facebook met als tekst “zonder in mijn broek te plassen”.
Bij deze moet ik bekennen dat dit niet altijd het geval is! Zo overkwam het mij ook op Hockeyloverz!
Natuurlijk had ik deze blog ook voor mijn anonieme pagina kunnen bewaren maar ik ben bang dat de meeste na het lezen van deze blog wel kunnen raden over wie dit gaat.
Hockeloverz is een festival vol tieners die lid zijn van de hockeyvereniging. Mijn man verkoopt hier samen met zijn compagnon biologische smoothies en salades en ik offer mij maar wat graag op om elk jaar een weekend mee te helpen. Hockeyloverz is echt een geweldig driedaags festival voor jongeren en als mijn werkdag erop zit feest ik graag mee met al die tieners, vooral het eindfeest is zooo gaaf.
Zo gebeurde het dat ik samen met mijn stiefdochter en nichtje (die gezellig langs waren gekomen) nog even op de bakfiets een rondje gingen doen om onze laatste watermeloenen te verkopen. Wij kwamen aan bij een heel groot springkussen waar je vanaf kon springen en natuurlijk “moeder van vier” moest hier ook vanaf. Helaas ging dat niet helemaal goed en belandde er een ongeluk in een klein broekje. Mijn stiefdochter moest hier hard om lachen en snel zijn wij naar de auto gerend waar gelukkig mijn tas met kleding stond.
Op de terugweg naar onze bakfiets stond daar een groep jongens, 1 daarvan kwam stoer op mij afgelopen met de vraag “als ik van het springkussen een achteruit salto maak, krijg ik dan zo’n watermeloen gratis?”
“O wat was dit mooi” ik kreeg meteen een lach op mijn gezicht want als er iemand goed is in een achteruit salto en altijd in is voor een uitdaging ben ik het wel.
“Natuurlijk” antwoordde ik, “alleen als ik er ook een achteruitsalto van maak betaal jij het volledige bedrag”. Dit zag hij wel zitten en natuurlijk moesten al zijn vrienden, mijn stiefdochter en nichtje dit ook zien. Dus daar ging hij het springkussen op en maakte een mooie achteruit salto. Zo trots als hij was riep hij “nu jij nog”.
Nu was ik aan de beurt en boven aan dat springkussen heb ik mezelf wel weer een paar keer afgevraagd waarom ik nu weer zo nodig mee moest doen. Ik heb vier kinderen straks spring ik verkeerd en moet ik ze uitleggen dat hun moeder zich zo nodig moest uitsloven.
Na een paar seconden nagedacht te hebben maakte ik mijn achteruit salto en hoorde je luid gejuich van al die jongelui. Ik voelde me echt ’the man’ en iedereen kwam mij een high vijf geven. O wat was ik trots en O wat voelde ik mij goed.
En in dat O zo geweldige moment waarop ik mij de aller stoerste vrouw op aarde voelde riep mijn stiefdochter in haar volledige onschuld “Susanne heb je nu weer in je broek geplast”!
Weg moment, weg aller stoerste vrouw maar gewoon moeder met al die bijbehorende kwalen.
Lee ook:
