Downsyndroomland
Downsyndroomland noemde Floortje het.
De kerstbraderie waar ik met mijn kinderboek zou staan maar die ik heb afgezegd omdat het mij teveel werd.
In plaats daarvan heb ik samen met mijn kinderen Nico opgehaald van zijn werk om
over dezelfde braderie te lopen. De braderie op het terrein waar Nico werkt en woont.
Downsyndroomland waar iedereen in gebarentaal praat volgends Floortje.
De oude instelling waar ik heb gewerkt en vrijwilligers werk voor heb gedaan en nu weer.
Raar eigenlijk dat ik na de geboorte van mijn eerste paar kinderen dacht dat ik geen tijd meer had voor vrijwilligerswerk en dat ik het nu met nog meer kinderen weer oppak. Toch weer die bezoeksvriendin ben geworden omdat ik mij nu nog meer realiseer hoe belangrijk vrienden zijn als je verstandelijk beperkt bent.
