Getroffen

‘Ja maar jij hebt het ook getroffen’ hoor ik mensen zeggen maar dat is het niet, dat is niet wat ik bedoel!

Ik voelde meteen na de geboorte dat je net zoveel kan houden van een kindje met een beperking en medische diagnoses. Het gevoel was niet anders, een ontlading van geluk ook al kon ze nog niks en was ze net uit mijn buik, ik was intens gelukkig dat ze leefde. Wij houden van haar net zoveel als van haar broers en zussen. 

Ik grap wel eens dat mensen tegenwoordig zelfs met een boom knuffelen (en ik bedoel dit niet negatief en wil zeker geen ruzie met boomknuffelaars) maar als je daar al liefde voor kan voelen waarom dan niet van je eigen kind.

Volgend jaar wordt de nipt test vergoed en Ik ben niet tegen de nipt zolang hij er maar is om te informeren en niet om te elimineren. 

Natuurlijk mag iedereen zijn eigen keuzes maken en is bij mij iedereen welkom maar ik heb zelf ervaren hoe pijnlijk de terugkerende vraag voor abortus is na de nipt test.

En nee ik neem dit niemand kwalijk want ik begrijp dat dit een protocol is en dat niet iedereen van elkaar weet of het al gevraagd is maar kunnen we dit protocol niet aanpassen? 

Met de steeds terugkerende vraag voor abortus geef je namelijk een signaal af! Een signaal dat het kind wat je bij je draagt zo erg is dat je hem of haar mag weghalen. Het voelt bijna alsof je iets verkeerds doet als je je kindje wilt houden. 

Als we zijn voor gelijkheid zou je deze vraag bij iedere zwangere moeten stellen of de vraag uit de vrouw zelf laten komen. Leg desnoods een folder neer in de wachtkamer over abortus in Nederland maar geef niemand het gevoel dat kiezen voor het leven verkeerd is.

Leg dan naast deze folder het prachtige magazine neer van Touchdown @upside .

Niet omdat daar alleen maar rooskleurige verhalen in 

staan maar wel echte verhalen. Echte verhalen van moeders met ervaring. 

En ja als je het mij vraagt ben ik dolgelukkig met mijn keuze maar ja, ik heb het ook getroffen😉