Een nieuw begin

Onderweg naar het Erasmus ziekenhuis om mijn boek te overhandigen aan de gynaecoloog die mij begeleide tijdens de zwangerschap van Pippi.  

Pippi zit achterin de auto en ik mis Robert naast mij. Rotterdam ingereden langs de Rivier moet ik denken aan alle vrolijke en positieve Tiktok filmpjes die wij maakten op weg naar het ziekenhuis toen ik nog zwanger was. Meestal reden wij dan weer verdrietig naar huis met een nieuwe diagnose erbij maar niet deze keer. Deze keer zit ik met een dikke vette glimlach in de auto achter het stuur op de weg terug naar huis en voel ik mij geïnspireerd. 

Ruimschoots de tijd werd er voor mij genomen om mijn boek te overhandigen en ik voelde mij gehoord. Met veel interesse werd er geluisterd naar mijn verhaal en vonden wij elkaar in het gesprek. Waarbij ik vooraf zei dat dit mijn laatste stukje verwerking was voelde ik na afloop dat ik het al verwerkt had. Dit is een nieuw begin. Een nieuw begin, de geboorte van Pippi en mijn kinderboek.

Ik heb een verhaal te vertellen. Het verhaal van een ervaringsdeskundige. 

Een zwangere vrouw die te maken krijgt met een negatieve nipt uitslag. Niet mijn mening maar mijn ervaring wil ik delen en meer. 

Wat ik ook al schreef in mijn mail naar Dr. Knapen:

Beste Dr. Knapen,

Waarschijnlijk herinnert u zich mij niet meer maar u behoort wel tot mijn herinneringen.

In 2020 besloot ik na vier gezonde kinderen mee te doen aan de nipt test bij een zwangerschap van 12 weken. Nog nooit eerder meegedaan maar vanwege het gemak waarmee het werd aangeboden dit toch gedaan. De uitslag trisomie 21 bracht mij bij u.

Gedurende deze zwangerschap ben ik meerdere malen (soms twee keer per week) bij jullie op controle geweest. Een haat liefde verhouding noem ik het. Ik wilde er liever niet zijn maar het heeft mij wel sterker gemaakt.

Diagnose na diagnose, klap na klap maar we bleven staan.

In het begin was ik verdrietig en boos vanwege de terugkerende vraag mijn kindje te aborteren. Mijn kindje waar ik zoveel van hield. Ik was eerder bang haar te verliezen dan bang voor haar diagnoses. Ik geloofde in haar. Na haar diagnose trisomie 21, AVSD was de diagnose Dandy Walker de genade klap. Deze diagnose brak mij en daar waar ik in het begin zo verdrietig over was namelijk de vraag haar te aborteren bood u mij troost. U zag het allemaal niet zo zwart wit. Dit waren de exacte woorden die u tegen ons zei.

Aan deze troostende woorden heb ik mij de laatste weken vastgehouden en staande gehouden. En zie hier een prachtig kindje, geliefd door iedereen. Nee zoveel anders is ze niet met al haar diagnoses. 

Liefde kent geen diagnoses is wel de grootste les die we kregen.

En vanuit die les heb ik een kinderboek geschreven die ik graag aan u en de afdeling zou willen overhandigen. Hoe mooi zou het zijn als je niet alleen zwangere vrouwen met een gecompliceerde zwangerschap een abortus aanbiedt maar ook een toekomst.

Een toekomst met liefde. 

Beste Dr. Knapen bedankt voor uw tijd en uw aandacht maar vooral bedankt voor dat stukje hoop wat u mij gaf toen ik er helemaal doorheen zat. 

Jullie woorden als gynaecoloog doen ertoe!