Mijn geheime wapen
Seppe lag laatst met een hersenschudding in het ziekenhuis en ik moest op dat moment veel aan mijn moeder denken.
Mijn moeder heeft jaren geleden namelijk ook een ongeluk gehad waarbij ze een schedelbasisfractuur had opgelopen.
Met een vriendin ging ze een rondje skaten en ik weet niet meer wie mij belde maar ik werd gebeld dat ik naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder was gevallen.
Mijn moeder die altijd zo sterk is. Even een paar hechtingen en dan weer naar huis dacht ik.
Bij het ziekenhuis aangekomen zag ik mijn moeder in alle rust liggen in een ziekenhuisbed met wat takjes kroos in haar haar. De vriendin met wie mijn moeder aan het skaten was had haar jas in de sloot gedompeld om het hoofd van mijn moeder koel te houden terwijl ze aan het wachten waren op de ambulance.
Heel rustig lag ze daar met haar ogen open en de arts vroeg aan mij of ze make-up droeg.
‘Nee’ antwoordde ik.
Mijn moeder was op haar achterhoofd gevallen en kreeg een brilhematoom (blauwe ogen omdat haar schedel van achter naar voor gescheurd was). Mijn moeder moest met spoed naar Rotterdam worden gebracht. Op dat moment heeft ze mij zelfs nog uitgelegd hoe ik daar moest komen.
Daar ging ze naar de IC en die nacht zou cruciaal zijn.
Ze heeft het die nacht overleefd en van die dagen daarna weet ik weinig meer behalve dat ze bij thuiskomst niet meer kon ruiken en de eerste tijd alles liet aanbranden.
Dat het huis nog niet in vlammen is opgegaan is een wonder.
Mijn moeder blijft altijd sterk en is er voor iedereen.
Mijn moeder is samen met mij het voetbalteam van mijn zoontje gaan trainen. Vroeger trainde ze ook al mijn broertjes op de voetbal.
Mijn moeder, die helemaal niet kan voetballen maar toentertijd samen met een andere vader training is gaan geven aan mijn broertjes omdat er 25 jaar geleden ook al trainers te kort waren. In die tijd heeft ze ook een trainerscursus gevolgd en die krijgen wij nu weer aangeboden.
Dus daar zat ik laatst samen met mijn moeder bij de trainers bespreking van de voetbal en had ik weer zo’n moment. Dan zie ik haar daar zitten aan de tafel tussen de trainers ‘mijn moeder en oma’ en dan hoor ik haar praten over de voetbal en met wie ze de trainingen heeft gedaan en heeft gegeven, dan vind ik haar zo stoer!
Ze oogt helemaal niet stoer en is wat chaotisch maar wat een bewondering heb ik voor deze sterke vrouw.
Deze vrouw is mijn geheime wapen en wanneer ik erdoorheen zit helpt ze mij verder.
‘Kop op, stapje voor stapje, wat moet er gebeuren?’
Hoor ik haar zeggen.
‘Maak een lijstje’
Of
‘Zal ik ze even meenemen?’
Mijn moeder ze is er altijd en ik ben zo onwijs trots op haar. Door haar stak ik ook meteen mijn hand op toen ik hoorde dar er voetbal trainers te kort waren.
Ik ben opgevoed met de gedachte dat ik alles kan want mijn moeder kon en kan alles.
Mijn moeder mijn geheime wapen en mijn collega.
