Hoezo Parijs niet leuk met kleine kinderen?

Dit jaar geen mega lange vakantie maar last minute nog een paar dagen er tussen uit. Gewoon even weg, even een andere omgeving. 

Via hoteldeal konden we super goedkoop naar Normandië, zo goedkoop dat we een paar keer erachteraan hebben gebeld of dit wel klopte. Het huisje was alleen wel voor 6 personen en een baby bedje neerzetten mocht niet. De kinderen van te voren ingelicht, dat als ze daar gaan tellen met hoeveel kinderen wij zijn ze heel hard door elkaar heen moesten gaan rennen. 

Dat hele baby bedje hebben we niet eens nodig gehad want Seppe sliep zoals gewoonlijk tussen ons in of in de auto op weg naar uitstapjes. 

In die paar dagen wilde ik zoveel mogelijk zien en de Le Mont Saint-Michel mocht zeker niet ontbreken. Op de terugweg wilde ik graag langs Parijs om aan de kinderen de Eiffeltoren te laten zien. ‘Wat moet je nu met je kinderen in de stad’ riep mijn vader die thuis mijn plannen aanhoorde.

Ondanks deze woorden toch besloten om te gaan en wat ben ik daar blij om. Parijs was een waar avontuur. 

We hadden die ochtend in Normandië de auto weer ingeladen om richting huis te gaan waar we onze eerste stop in Parijs zouden maken. Aangezien onze auto met dakkoffer hoger is dan 1 meter 90 hadden we van te voren een parkeergarage opgezocht net buiten het centrum van de stad waar busjes konden staan. Wat schrokken wij onderweg naar Parijs en voornamelijk de kinderen van de hoeveelheid tentjes en zwervers langs de périphérique. Bij het eerste de beste stoplicht stonden er mensen op de ramen te kloppen voor geld wat de kinderen bang maakte. De kinderen hadden gelijk minder zin om naar Parijs te gaan.

‘Ik denk dat ik het platteland toch leuker vind’ hoorde ik één van de kinderen achterin zeggen. 

Aangekomen bij de parkeergarage bleek deze niet de hoogte te hebben zoals op de website vermeld stond en de daarop 200 volgende garages ook niet. Daar reden wij rondjes in Parijs want volgends de ANWB website is parkeren rond de Eiffeltoren een ramp en mag je er maar maximaal 2 uur staan. Toch de gok genomen omdat we op dat moment geen andere optie konden verzinnen. Daar reden wij met aan de rechterkant de Eiffeltoren en wat een geluk, de beste plek ooit, 5 minuten lopen van de Eiffeltoren en 15 minuten lopen naar de Champs-Elysees. Geen maximum aantal uren want we hebben er zeker 5 uur gestaan en het scheelde nog geld ook. Daar gingen we met Seppe bij Robert achterop zijn rug in de draagzak, Floortje in de buggy en de andere 3 kinderen moesten zelf lopen. 

Al vaker in Parijs geweest maar dit was ver uit de indrukwekkendste keer omdat ik het nu door de ogen van mijn kinderen zag.

Mijn kinderen die echt even stil waren en onder de indruk van die grote toren. Het zonnetje scheen en het was best warm deze dag, hoe tof is het dan om te zwemmen recht voor de Eiffeltoren in het grote fontein. 

Hoe bedoel je Parijs niet leuk voor kinderen? Ze gingen uit hun dak al zwemmend in deze fontein.

Gelukkig had ik nog wat droge kleren bij me en konden ze daarna met droge billen onder de Eiffeltoren door lopen waar de één na de ander ons aansprak met Eiffel miniatuurtjes voor een euro.  Floortje boos omdat ze onder de Eiffeltoren geen bolletje ijs mocht hebben van vier euro maar na een half uur bokkend te blijven staan in de menigte besloot ze toch achter ons aan te komen om snel weer in de buggy te gaan zitten.

Iedere vakantie sluiten we af met sushi eten, misschien niet echt iets heel typisch Frans maar wel onze traditie en deze houden we graag in stand.

Met de telefoon een sushi restaurant opgezocht en daar zaten we dan midden in Parijs aan de sushi voor we weer vertrokken naar Nederland. Maar voordat we weggingen eerst nog een snel een bezoekje aan de Champs-Elysees, waar de mensen letterlijk in de rij stonden om de Louis Vuitton winkel in te mogen om een peperdure tas te kopen. Jente die nog een buideltas zocht vroeg of we deze ook niet daar konden gaan kopen!

Wat een contrast zwervers in tentjes langs de snelweg en de peperdure winkels op de Champs-Elysees nog geen 10km van elkaar verwijderd. Eenmaal terug bij de auto en iedereen weer ingeladen begonnen aan onze terugreis en het volgende avontuur, de beruchte rotonde om de Arc de Triomphe heen. We moesten deze driekwart nemen, wat een chaos is dat auto’s, scooters, elektrische steps en bussen allemaal kris kras door elkaar en behalve op wat getoeter na hebben we deze overleefd. 

Nu een lange weg terug even op de stappenteller spieken, we hebben toch nog even ruim 13000 stappen gezet en die kinderen met die korte beentjes waarschijnlijk het dubbele om ons bij te houden. Trots op die kleintjes die zonder gezeur gewoon mee hebben gelopen, onze kleine avonturiers.

Sowieso hebben ze deze vakantie heerlijk mee gedaan met onze uitstapjes op een paar opstootjes in de auto na.