2 huizen
Een stiefgezin zijn is voor veel kinderen niet altijd even makkelijk en soms ook verwarrend.
Mijn stiefdochter leerde ik kennen rond een leeftijd van 4 jaar, ze was toen nog een klein en verlegen meisje. Snel leerde we elkaar beter kennen maar altijd bleef ze bij de eerste ontmoeting van de week een paar minuten achter papa’s benen staan, voordat ze contact met me kwam maken.
Volgens haar vader heeft ze dit de eerste 3 jaar lang op de crèche elke ochtend gedaan en is het het aard van het meisje.
Ik heb me nooit opgedrongen aan mijn stiefdochter of geprobeerd haar moeder te spelen (ze heeft immers een moeder). Langzaam leerde wij elkaar kennen.
Mijn man is net als zijn oudste dochter, iemand die de kat uit de boom kijkt en niet graag over zijn gevoel praat. Zo gebeurde het dat op een avond mijn stiefdochter aan haar vader vroeg waarom hij en haar moeder gescheiden waren, waarop hij antwoordde “vraag dat maar aan je moeder’.
Toen hij haar op bed had gelegd vroeg ik hem waarom hij zo reageerde en dat hij juist trots moet zijn dat ze dit aan hem vraagt.
Na deze avond ben ik het internet afgestruind naar informatie en kwam ik bij dit boekje terecht “julia heeft 2 huizen“.
Het boekje gaat over een meisje met 2 huizen en verteld op een kinderlijke manier wat dat inhoud. Ook geeft het boekje ruimte voor vragen en omdat mijn man zijn dochter altijd voorleest voor het slapen gaan verplicht dit hem met haar hierover te communiceren.
Verwacht geen moeilijke vragen maar gewoon simpele vragen die je anders misschien niet zou stellen, omdat ze voor jou al gewoon zijn.
Zo gebeurde het dat hij dit boekje ging voorlezen aan zijn dochter, ik ben zoals altijd beneden gaan zitten. Het bed ritueel is hier even een momentje van vader en dochter samen. Natuurlijk vertelde hij zoals altijd niet veel over het voorlees momentje maar mijn stiefdochter kwam de volgende ochtend meteen met het boekje in haar handen naar beneden om mij vol trots te vertellen dat ze 2 huizen had, net zoals in het boekje.
Voor het eerst sprak ze hier over en was ze er ergens zelfs trots op.
Het boekje is ’s avonds voor het slapen gaan vaak voorgelezen en nu een aantal broertjes en zusjes verder (net zoals in het boekje) is mijn oudste dochter 4 jaar en gaan we het aan haar voorlezen. Dit vinden wij een mooie manier om uit te leggen waarom haar zus niet altijd bij ons is en wat ze daarvan vindt.
